dinsdag, 14. juni 2005 - 10:29

Moeder van gehandicapte Charissa sterft nu bijna zelf

De moeder van de gehandicapte Charissa van Rijssen, Greetje Ketzener, die nog steeds in Florida verblijft voor een zuurstoftherapie voor dochter Charissa, is nu bijna zelf gestorven na een operatie. Na een ingreep aan haar schouder reageerde ze allergisch op morfine. De Amerikaanse artsen en verpleegkundigen wilden niet naar haar luisteren. Met haar laatste krachten belde ze een bevriende arts die haar adviseerde zo snel mogelijk zelf actie te ondernemen.
<BR>De zoveelste klap voor het gezin van Rijssen, ze vertrouwen onderhand geen ziekenhuis meer.

Charissa van Rijssen werd op haar dertiende getroffen door een hersenbloeding. In het Enschedese ziekenhuis wisten de artsen in het begin niet wat de oorzaak was, en na een verkeerde diagnose raakt Charissa in coma. Sindsdien zit ze in een rolstoel en kan bijna niets meer. Na jarenlang procederen over de foute behandeling kreeg de familie van Rijssen na allerlei tegenwerking nul op hun rekest.

Enkele jaren geleden hoorden de familie verhalen over een zuurstoftherapie in Florida waar patienten goed van leken te herstellen. Het gezin begon een inzamelingactie om dit te bekostigen. Na een jaar werd de oversteek gemaakt met een bedrag van € 120.000, en zo begon de therapie verleden jaar Maart. Charissa heeft hier zichtbaar profijt van en geneest zienderogen.

Maar het noodlot sloeg weer toe. Charissa’s moeder, Greetje Ketzener kreeg last van een afgescheurde spier in haar schouder met botsplintertjes en liet zich na lang aandringen nu zelf operen in een ziekenhuis.
De ellende begon al toen de narcose niet werkte. Na de operatie werd ze aan de morfine gelegd, waarvan ze langzaam ging ademen en jeuk kreeg, ook kon ze niet plassen en werd een katheter ingebracht. Het plassen lukte niet en ze kwam hierdoor 20 pond aan. Het ademen ging steeds moeilijker en ze voelde zich steeds zieker en zwakker worden. Met haar laatste krachten vroeg ze het personeel om een dokter te roepen, maar haar werd vertelt dat dit ’s avonds na 23.00 niet meer ging omdat ze de doktoren niet meer wilde storen. Ze dacht ondertussen dat ze dood zou gaan. Met haar laatste krachten belde ze uiteindelijk de kinderarts van Charissa en zei:’help me please, I can’t breathe I’m dying�.

Deze man had direct in de gaten dat ze allergisch was voor de morfine en dat de toevoer hiervan direct gestopt moest worden. Hij adviseerde dat als de verpleegkundigden hier geen gehoor aan zouden geven ze meteen naar een ander ziekenhuis moesten gaan. Uiteindelijk heeft het personeel dit na lang aandringen gedaan en al snel verbeterde de situatie.

Greetje heeft na deze nieuwe klap totaal geen vertrouwen meer in ziekenhuizen, doktoren en verplegend personeel. Zelfs na een onderzoek enkele dagen later loog het personeel nog over de ontstane situatie. Een internist van een ander ziekenhuis die de papieren nakeek vertelde Greetje dat de situatie levensbedreigd was geweest maar dat het personeel dit nooit toe zou geven om hun eigen hachje te redden.
Over 6 weken keert de familie terug naar Nederland.

Tekst en foto: Robert Hoetink.
Provincie:
Tag(s):