De geschiedenis van het eiland Schouwen-Duiveland kent vanaf het begin een haat/liefde-verhouding met de zee. De eerste dijken werden aangelegd in zevende en achtste eeuw, want sinds 838 wordt er al melding gemaakt van een overstroming.
Aan de hand van oude kaarten, tekeningen, verhalen en teksten wordt een beeld geschetst van de geschiedenis van dit eiland, van de dorpen die verloren zijn gegaan en van dorpen die stand hielden. Welk een rol bijvoorbeeld dijkvallen speelden, maar ook waarom Capelle en Elkerzee na de Watersnoodramp niet meer werden opgebouwd.
De tentoonstelling is samengesteld door Jan Zwemer, historicus, en vormgegeven door Ramon de Nennie. De introductieteksten zijn van Jan Kuipers, eindredacteur van het boek Sluimerend in Slik - Verdronken dorpen in Zuidwest-Nederland.
De tentoonstelling wordt afgesloten op 5 november: ‘Sint-Felix quade saterdach’, met de herdenking van deze vloed uit 1530.
Meer informatie vindt u op www.watersnoodmuseum.nl
© Foto: Detail kaart uit Sluimerend in Slik
maandag, 4. juli 2005 - 18:00
Verdronken dorpen op Schouwen-Duiveland
Het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk heeft van 15 juli tot en met 5 november 2005 een nieuwe wisseltentoonstelling. In samenwerking met de Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland is een expositie gemaakt over de Verdronken Dorpen op Schouwen-Duiveland. Na Streekmuseum Het Land van Axel (Oost-Zeeuws-Vlaanderen) en Oosterscheldemuseum Yerseke (Zuid-Beveland) is dit de derde tentoonstelling in de reeks ‘Verdronken dorpen in Zeeland’.
Provincie:
Tag(s):