Eetpatroon verhoogt druk op natuurlijke hulpbronnen

Er zijn al veel methodes ontwikkeld om de duurzaamheid van voedselsystemen te meten,’ legt Gerbens-Leenes uit. ‘De meeste maken daarbij gebruik van heel veel variabelen. Mijn methode daarentegen kijkt alleen – op mondiaal niveau – naar het gebruik van land, water en energie.’ Vervolgens heeft Gerbens-Leenes ons huidige westerse eetpatroon langs haar duurzame meetlat gelegd en vergeleken met de situatie in 1950.

‘Wat je ziet is, dat we steeds meer natuurlijke hulpbronnen voor ons voedsel zijn gaan verbruiken. We eten dus steeds minder duurzaam. Dat komt vooral doordat we meer vlees, eieren, fruit en dranken zijn gaan consumeren en steeds meer bewerkt voedsel kopen. Bovendien gooien we steeds meer weg.’

Onze voedselproductie is efficiënter geworden, maar doordat we anders zijn gaan eten en drinken, neemt de druk op natuurlijke hulpbronnen toch toe.’ Als voorbeeld noemt Gerbens-Leenes bier. ‘In de vijftiger jaren dronken we per persoon ongeveer tien liter per jaar, in 1990 was dat al negentig liter. Bier legt niet eens zoveel beslag op hulpbronnen, maar omdat we er zoveel meer van zijn gaan drinken, is de invloed wel groot.’