De wedstrijd kende een spectaculaire opening. Het begon er al mee dat het hele stadion schrok toen Thierry Henry in de tweede minuut ineens op de grond bleef liggen, nadat hij tegen de schouder van Fabio Cannavaro opliep. Het bleek gelukkig mee te vallen. Nog geen vier minuten later kende de Argentijnse scheidsrechter Elizondo Frankrijk redelijk makkelijk een strafschop toe, nadat Marco Materazzi Florent Malouda onderuit haalde.
Franse aanvoerder Zinedine Zidane nam de verantwoordelijkheid en nam plaats achter de bal, die hij met een gewaagde 'Panenka-poging' in het Italiaanse doel stifte. Buffon koos de verkeerde hoek en met wat geluk aan de zijde van 'Zizou' verdween de bal via de onderkant van de lat in de goal. Daarmee is Zidane de derde speler die ooit in twee verschillende WK-finales scoort (Pelé en Breitner gingen hem voor).
Erg lang stond de voorsprong van 'Les Bleus' niet op het scorebord, want al in de 19de minuut maakte Materazzi, die eerder de strafschop veroorzaakte, de gelijkmaker voor de Italianen, door een corner van Andrea Pirlo in the koppen.
Daarna zakte de wedstrijd in en de enige echt grote kans in de eerste helft was een kopbal van Luca Toni in de 36ste minuut, wederom uit een hoekschop van Pirlo. Ditmaal echter stond de lat in de weg voor de Azzuri.
In de tweede helft kwamen de Fransen als sterkste uit de kleedkamer domineerden het spel. Een domper was er wel voor de ploeg van bondscoach Raymond Domenech, toen Patrick Vieira geblesseerd het veld moest verlaten en vervangen moest worden door Alou Diarra.
De Fransen bleven echter de overhand houden en hadden met Thierry Henry twee goede mogelijkheden op de 1-2. Maar ook de Italianen waren dichtbij een voorsprong. Luca Toni kopte een vrije trap in, maar het doelpunt werd afgekeurd wegens de buitenspelpositie waarin Toni (en ook Daniele De Rossi) verkeerden.
Geen van beide ploegen kon een tweede treffer op het scorebord zetten, waardoor een verlenging noodzakelijk was. Net als de rest van de wedstrijd, moest ook de verlenging even op gang komen. De eerste grote kans, pas na 10 minuten in de extra tijd, kwam op naam van Franck Ribery, die net centimeters naast schoot.
Vier minuten later was het weer Frankrijk dat op een voorsprong kon komen, na een kopbal van Zidane. Gianluigi Buffon bewees echter dat hij inderdaad een wereldkeeper is, door de bal te stoppen.
In het begin van de tweede helft van de verlenging sloeg wederom het noodlot toe bij Frankrijk. Henry moest geblesseerd het veld verlaten en werd vervangen door Wiltord.
In de 110de minuut was het helemaal raak. Aanvoerder Zinedine Zidane speelde de laatste minuut uit zijn profvoetballeven, nadat hij een directe rode kaart kreeg wegens een belachelijke kopstoot aan Materazzi. Maar Italië kon in de laatste 10 minuten niets meer uithalen tegen de 10 man van Frankrijk, waardoor er strafschoppen aan te pas moesten komen.
De eerste strafschop, van Pirlo, ging er feilloos in, waardoor de Italianen op een 1-0 voorsprong komen. Ook Wiltord stuurde de keeper de verkeerde hoek in en maakte er 1-1 van. De tweede strafschop van Italië, genomen door Materazzi, ging er ook onberispelijk in, waardoor de stand 2-1 werd. Trezeguet raakte vervolgens, net als Zidane eerder, de onderkant van de lat. Ditmaal stuiterde de bal echter voor de lijn terug. De Rossi maakte er 3-1 van, maar daar liet Abidal zich niet van de wijs door brengen en maakte er 3-2 van. Maar doordat Del Piero ook zijn strafschop erin schoot, werd het 4-2. Willy Sagnol bleef echte koel en maakt er 4-3 van, waardoor het allemaal aankomt op Fabio Grosso, die Italië langs Fabien Barthez naar de wereldtitel schoot, voor de vierde keer in haar geschiedenis.
De feestvreugde na afloop is immens. Mauro Cameronesi liet zelfs z'n staart afknippen door z'n medespelers op het veld, uit blijdschap door het behalen van de wereldtitel.
