Geen verband tussen roken en ziektebeloop MS

In het onderzoek werd de invloed van roken onderzocht op de snelheid waarmee invaliditeit toeneemt. Ook werd nagegaan of roken het begin van de zogenaamde secundair progressieve fase versnelt. De secundair progressieve fase is een verandering in het ziektebeloop, waarna de invaliditeit geleidelijk en onophoudelijk toeneemt. Voor deze vorm bestaan geen goede behandelingsmogelijkheden.

Bij 364 MS-patiënten werd via een gedetailleerde vragenlijst nagegaan of zij rookten of ooit gerookt hadden, alsook de leeftijd van beginnen en eventueel stoppen met roken. Hoeveel zij rookten werd bepaald door onder meer het aantal pakjaren te berekenen, waarbij 1 pakjaar werd gedefinieerd als het roken van 20 sigaretten per dag gedurende 1 jaar. Patiënten werden afhankelijk van het gemiddeld aantal sigaretten dat zij per dag rookten, ingedeeld in drie groepen: geen, 1-10 en meer dan 10 sigaretten per dag. Van de 364 patiënten rookten er 263.

In het onderzoek werden de tijden van rokers en niet-rokers vergeleken tot het bereiken van de secundair progressieve fase en van twee invaliditeitsniveaus, de EDSS-scores 4.0 ‘beperkte loopafstand’ en 6.0 ‘heeft een stok nodig bij het lopen’.

De EDSS-score is een veelgebruikte schaal waarop de ernst van de ziekteverschijnselen met een cijfer van nul tot tien wordt weergegeven. Daarnaast werd ook de MSSS-score vergeleken, een score die de snelheid van progressie meet. De onderzoekers konden geen verband vinden tussen het roken van sigaretten en het sneller achteruitgaan van de klachten of het sneller beginnen van de secundair progressieve fase.

Het UMCG verzamelt sinds 1985 gegevens van patiënten met MS die bij de afdeling Neurologie onder medische controle zijn. Deze uitgebreide longitudinale gegevens maken het mogelijk na te gaan hoe lang het bij elke patiënt heeft geduurd tot deze een bepaald niveau van invaliditeit heeft bereikt.