Nieuwe behandeling voor onhandige kinderen

Wie herinnert zich niet dat kind dat tijdens de gymles altijd als laatste werd gekozen. Omdat hij of zij de bal in plaats van te vangen negen van de tien keer tegen het hoofd kreeg. Of het altijd weer presteerde om de tafel waaraan zojuist gegeten werd als een slagveld vol kruimels en natte plekken achter te laten. Ondanks een normale intelligentie heeft vijf tot tien procent van de basisschoolleerlingen problemen met dit soort schijnbaar eenvoudige handelingen.

Een dergelijk licht motorische stoornis is niet alleen onhandig, maar heeft vaak ook grote gevolgen op sociaal vlak. Niemeijer: 'Kinderen die op hun zesde nog met zijwieltjes fietsen kunnen uitgelachen worden. En hoewel jongens en meisjes ongeveer evenveel last hebben van onhandigheid, vallen jongens hierdoor veel sneller buiten de groep. Iemand die goed is in sport is vaak populair. Ben je onhandig, dan loop je een groter risico buitengesloten te worden.'

Behandeling is daarom van groot belang, vindt Niemeijer. Maar dan wel met een methode die werkt, want vooralsnog is behandeling weinig succesvol gebleken. Onlangs werd op basis van recente wetenschappelijke inzichten een kinderfysiotherapeutische behandelme­thode ontwikkeld: Neuromotor Task Training (NNT). In de NNT staat het kind centraal, worden voornamelijk dagelijkse vaardigheden geoefend en heeft de therapeut een instruerende rol. Een twintigtal kinderfysiotherapeuten die hun medewerking wilden verlenen aan het onderzoek zijn geïnstrueerd in NNT tijdens hun opleiding en tijdens twee extra bijeenkomsten.