Siliconen stimuleren productie anti-stoffen in het lichaam

Een commissie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stelde deze week criteria vast om auto-immuunziekten (als suikerziekte, de ziekte van Crohn, MS en reuma) vast te stellen die gerelateerd zijn aan blootstelling aan chemicaliën, zoals bijvoorbeeld in siliconen borstimplantaten. Volgens de Maastrichtse hoogleraar Jan Willem Cohen Tervaert, die met twee collega’s zitting had in deze commissie, is het onderzoek van de Inspectie een blijk van toenemende aandacht voor de invloed van het milieu op de ontwikkeling van (auto-immuun)ziekten. Terecht, volgens de commissie.

Het afweer- of immuunsysteem beschermt de mens tegen ziekten. Soms raakt het systeem ontregeld en worden eigen weefsels of organen aangevallen. Dat kan leiden tot auto-immune ziekten, zoals MS, diabetes, psoriasis, suikerziekte en meer.

Auto-immuniteit ontstaat regelmatig na blootstelling aan chemicaliën, maar de mechanismen zijn nog niet altijd even goed bekend. In het eindverslag van de WHO worden verschillende bekende chemische verbindingen besproken die auto-immuniteit kunnen veroorzaken. Bekende voorbeelden zijn siliconen (bijvoorbeeld in borstimplantaten), tabak en silicium (de chemische stof die onder andere de mijnwerkersziekte silicose kan vooroorzaken).

Cohen Tervaert: ‘Uit patiëntenonderzoek blijkt dat bijvoorbeeld siliconen de productie van antistoffen kan stimuleren en dat auto-immuunziektes vaak verergeren als iemand siliconenimplantaten krijgt. Maar uit grote epidemiologische studies blijkt ook dat het om zeldzame gevallen gaat, waarop overheden vaak concluderen dat er dus geen gevaar voor de gezondheid is. Wij adviseren de overheid terughoudend te zijn met dergelijke conclusies. Het rapport geeft ook aan hoe de overheid gestimuleerd kan worden om de gevolgen van blootstelling aan chemicaliën beter vast te leggen. ’

De commissie, bestaande uit internationale experts, werkte de afgelopen jaren aan de adviezen. Vanuit de Universiteit Maastricht waren behalve prof. Cohen Tervaert ook dr. Damoiseaux en prof. Van Loveren betrokken. De laatste was voorzitter van de commissie.