Ontpoldering Hertogin Hedwige-polder beste optie voor natuur-herstel

De commissie noemt zes argumenten voor de ontpoldering van de Hertogin Hedwigepolder: de ontpoldering draagt het meest bij aan de zoet/zout-getijdenatuur, is snel te realiseren en kost de Nederlandse overheid niets. Verder valt deze ontpoldering binnen het verdrag met Vlaanderen, gaat de minste landbouwgrond verloren en hoeft slechts één eigenaar te worden onteigend.

Door burgers, bedrijven en organisaties uit Zeeland werden alternatieven aangedragen voor de ontpoldering van de Hertogin Hedwigepolder, maar deze zijn moeilijker te realiseren en zijn aanzienlijk duuder. De vijf meest kansrijke alternatieven kosten de Nederlandse overheid tussen de 120 en 270 miljoen euro. Het ontpolderen van de Hertogin Hedwigepolder wordt volledig door de Vlaamse overheid betaald, zoals in de Schelde-verdragen is vastgelegd.

De commissie adviseert om het rijk en de provincie Zeeland de krachten te laten bundelen in een ‘regionale uitvoeringsmaatschappij’, zoals ook de Deltacommissie-Veerman heeft voorgesteld. De regio moet daarin de regie-rol krijgen, vindt de commissie. De commissie stelt voor om een deel van het geld dat bespaard wordt door de keuze voor de Hertogin Hedwigepolder onder te brengen in een Westerscheldefonds. De commissie adviseert 25 miljoen euro in het fonds te storten. Dit geld wordt gebruikt om de economische structuur in Zeeland te versterken, waaronder de landbouwsector.

De ontpoldering van de Hertogin Hedwigepolder is een onderwerp dat in Zeeland veel emoties losmaakt, stelt de commissie vast. Het raakt de Zeeuwse ziel om lang geleden ingepolderde gebieden terug te geven aan de zee. Desondanks vindt de commissie het nu hoog tijd de knoop door te hakken. Het unieke karakter van de natuur in de Westerschelde moet behouden en versterkt worden. Niets doen brengt de natuur verder in gevaar. Snel beslissen is in het belang van het natuurherstel in de Westerschelde en van de inwoners van Zeeland.