Aanslag Karst T. Koninginnedag was eenmansactie

Bij de gewelddadige actie kwamen acht mensen, waaronder de dader, om het leven. Negen anderen raakten ernstig gewond. Het onderzoek door de Nationale Recherche van het Korps landelijke politiediensten (KLPD) en ook de gedragsdeskundige analyse door het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie (NIFP) kunnen door de dood van Karst T. geen volledig zicht geven op zijn bedoelingen en motieven.

Het is aannemelijk dat Karst T. niet heeft geweten dat er mensen op de kruising stonden op het moment dat hij vanaf de Bosweg vertrok voor zijn dodemansrit. Het is ook niet vastgesteld dat hij, tijdens zijn rit over de Jachtlaan, het publiek op de kruising heeft gezien. Hoewel hij een aantal malen heeft geclaxonneerd, nam hij op geen moment snelheid terug, noch blijkt uit technisch onderzoek dat hij heeft geremd.

In het onderzoek van de Nationale Recherche lag de nadruk op het uitsluiten van vele denkbare scenario’s over de toedracht van het gewelddadige incident. Naast het voorkomen van eventuele vervolgaanslagen was het vergaren van bewijs over het incident zelf een belangrijke prioriteit. Onder gezag van het Landelijk Parket heeft het onderzoek door de Nationale Recherche zich gericht op een reconstructie van de gewelddadige actie, de voorbereiding en het motief van de dader. Parallel hieraan werd samen met de regiopolitie hulp aan slachtoffers en nabestaanden verleend.

Bewust tegen de bus
Toen het voertuig tegen het monument ‘de Naald’ tot stilstand was gekomen sprak T. met opsporingsambtenaren en een ambulanceverpleegkundige. Hij verklaarde meermalen zijn actie bewust te hebben uitgevoerd. Op de vraag van een opsporingsambtenaar, die na het incident hulp verleende, verklaarde T.: “De Koningin, de Koningin.” Op de vraag waarom hij dit had gedaan, antwoordde hij: “Willem-Alexander is een fascist, hij is een racist en ik wist dat de Koningin hier zou komen”. Op de vraag of hij bewust tegen de bus aan wilde rijden heeft Karst T. bevestigend geantwoord. Dit is ook door een andere opsporingsambtenaar gehoord.

Uit het onderzoek is gebleken dat de Suzuki Swift door de aanrijding met de hekken en het publiek van richting veranderde en tegen ‘de Naald’ tot stilstand kwam. Uit technisch onderzoek is gebleken dat de auto, gedurende de gehele rit, tot en met botsing tegen ‘de Naald’, bestuurbaar is gebleven. Wanneer de auto in botsing was gekomen met de bus van de Koninklijke familie zouden de inzittenden lichte tot zware verwondingen hebben opgelopen, afhankelijk van de snelheid van de auto en de precieze hoek van de inslag.

Door de Nationale Recherche is onderzocht of Karst T. aanhanger was van een bepaalde politieke of levensbeschouwelijke overtuiging die hem tot zijn daad kon hebben gedreven. Politiek of levensbeschouwelijk actief was hij nooit. Het is onwaarschijnlijk dat hij vanuit een bepaalde bestaande ideologie of levensbeschouwing tot zijn daad kwam. Ook zijn er door de Nationale Recherche geen aanwijzingen gevonden, dat Karst T. een extreme aversie tegen het Koninklijk Huis had.

Geestesgesteldheid
Het NIFP heeft, in opdracht van het Openbaar Ministerie een gedragsdeskundige analyse gedaan naar de geestesgesteldheid van Karst T. Het doel van het onderzoek was om meer inzicht te krijgen in de gebeurtenissen en vast te stellen of er voor of tijdens het incident bij Karst T. een eventuele psychiatrische stoornis vastgesteld of uitgesloten kon worden. Op basis van dit onderzoek kon bij Karst T. geen psychiatrische stoornis worden vastgesteld, niet in zijn voorgeschiedenis en ook niet ten tijde van het incident.

Vast is komen te staan dat Karst T. in het najaar van 2008 in een neerwaartse spiraal terechtkwam. De aanleiding was niet duidelijk al beweerde hij zelf dat het met een arbeidsconflict te maken had. Hij nam ontslag, isoleerde zich, ook van zijn familie. Familieleden verklaarden, dat zij begin maart 2009 vreesden dat Karst T. een einde aan zijn leven wilde maken.

Daarna leek het, uiterlijk gezien, beter met hem te gaan. Gebleken is echter wel dat hij op dat moment al een half jaar geen werk had en hij geen uitkering had aangevraagd en inteerde op zijn financiële reserves. Eind maart zegde hij per 1 mei 2009 zijn huur op. Hij had geen nieuwe woning geregeld, noch is uit onderzoek naar voren gekomen dat hij voorbereidingen had getroffen voor een verhuizing. Desondanks heeft Karst T. op de mensen die hem in zijn laatste dagen spraken, een normale indruk gemaakt.