Het jongetje werd doof door een hersenvliesontsteking. Een cochleair implantaat zorgt ervoor dat klanken, geluiden en spraak opnieuw waargenomen kunnen worden. Wereldwijd heeft nog niet eerder zo’n jong kind deze implantaten gekregen.
Omdat het slakkenhuis/binnenoor door de hersenvliesontsteking binnen enkele weken dreigde te ‘verlittekenen’, wat implantatie onmogelijk maakt, werd besloten op deze zeer jonge leeftijd aan beide oren een cochleair implantaat te plaatsen. Dit was voor het jongetje de enige manier om een kans te behouden om te leren horen. Meestal wordt deze operatie rond de leeftijd van één jaar verricht, maar nu werd er al bij drie maanden door de KNO-chirurgen ingegrepen. De implantatie verliep succesvol. Al tijdens de operatie werd bij minimale elektrische stimulatie een reactie gezien van de gehoorzenuw in beide slakkenhuizen. De echte gehoorreactie van de baby komt na het aansluiten van het uitwendige deel van het cochleair implantaat, de zogenoemde spraakprocessor.
Een cochleair implantaat zet geluid om in elektrische signalen die via een elektrode in het slakkenhuis (de cochlea) de gehoorzenuw stimuleren. Naast het inwendige deel bestaat een cochleair implantaat uit een uitwendig deel; de spraakprocessor. Dit deel wordt als een hoortoestel achter het oor gedragen. De baby en zijn ouders krijgen intensieve begeleiding om zijn hoormogelijkheden zo goed mogelijk te ontwikkelen. Hiervoor is een intensieve revalidatie nodig, waarin aandacht is voor het instellen van de spraakprocessor en het stimuleren van de hoorontwikkeling en de gesproken taalontwikkeling. Tevens leren de ouders hoe ze om moeten gaan met een doof kind. Bijvoorbeeld wordt hen gebarentaal geleerd.
