Vrijspraak voor besnijden dochtertje

Geen wettig bewijs
De rechtbank stelt in het vonnis vast dat er sprake is van een genitale verminking van Zoë, die niet door het meisje zelf is toegebracht. De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen dat de vader van Zoë de verminking heeft toegebracht. Hiertoe overweegt de rechtbank dat Zoë geen verdere details heeft gegeven dan dat “papa in haar plasser heeft geknipt, dat dit is gebeurd met een mensenschaar en dat mama erbij is geweest”.

Volgens de rechtbank kan niet met zekerheid worden vastgesteld wanneer en waar de verminking heeft plaatsgehad. Hierdoor kan niet worden bepaald hoeveel tijd is verstreken tussen het moment van de verminking en het moment waarop Zoë voor het eerst “papa” als de dader van de genitale verminking noemt.

’Druk van pleegmoeder’
Als hier langere tijd tussen heeft gezeten, tast dit de betrouwbaarheid van de verklaring van Zoë op dit punt aan. Ten slotte sluit de rechtbank niet uit dat de druk van de pleegmoeder een rol heeft gespeeld bij de verklaring van Zoë tegenover haar dat “papa in haar plasser heeft geknipt”.

In wang gebeten en geslagen
De rechtbank acht wel bewezen dat de vader Zoë tussen 2004 en 2008 in haar wang heeft gebeten, en haar meermalen in het gezicht en op haar rug heeft geslagen. Voor deze mishandelingen is de verdachte veroordeeld tot 3 maanden gevangenisstraf.

De rechtbank heeft hierbij meegewogen dat Zoë, in deze periode aan zijn zorg was toevertrouwd en zich bij hem veilig en geborgen heeft moeten kunnen voelen. De verdachte heeft ernstig inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van zijn -zeer jonge- dochter. In zijn nadeel telt mee dat verdachte eerder is veroordeeld voor geweldsmisdrijven