Zeeland krijgt een Monument voor de Verdronken Dorpen

Het Monument voor de Verdronken Dorpen in Zeeland is ontworpen door beeldend kunstenares Lydia Schouten. Het vestigt de aandacht op de geschiedenis van minstens 117 verdronken dorpen in Zeeland. Aan het begin van de Oosterscheldedijk, achter de Visafslag van Colijnsplaat, is een Informatiepunt over de Verdronken Geschiedenis van Zeeland ingericht.

Met de presentatie van het Monument voor de Verdronken Dorpen in Zeeland wordt de eerste fase van het project ‘Verdronken dorpen geinundeert en wegh-gespoeld’ afgesloten. In dit project werd onderzoek gedaan naar de geschiedenis van kerkdorpen, die ruwweg zijn ontstaan in de periode 900 tot 1500 en werden weggevaagd door het water, veelal als gevolg van een stormvloed, soms ook door langer lopende processen. Sporen in het landschap, bodemvondsten en archiefmateriaal herinneren ons tot op de dag van vandaag aan het leven van mensen op inmiddels verdwenen plekken. Zie www.verdronkenzeeland.nl.

Het Monument voor de Verdronken Dorpen in Zeeland heeft de vorm van een torenspits (op oude gravures van stormvloeden zie je vaak de spits van de kerktoren nog net boven het water). Het is een bijzonder en multidisciplinair kunstwerk. Drie maal per dag klinkt uit het monument een geluidscompositie. Te horen is het geluid van opkomende storm, afgewisseld met archaïsche koormuziek. De tijdstippen van de geluidscompositie verwijzen naar jaartallen van enkele grote watersnoden die het Deltalandschap ingrijpend veranderden: 11.34 uur (op de vloed van 1134 volgden grootschalige bedijkingsactiviteiten), 14.04 uur (Eerste Sint-Elisabethsvloed, 1404) en 15.30 uur (Sint-Felixvloed, 15.30). Na enkele minuten sterft het geluid weg en is er de stilte om over de verdronken dorpen na te denken. De elektriciteit voor deze geluidsweergave wordt opgewekt met behulp van een zonnepaneel. Op de traptreden van het monument naar het water zijn de namen van de 117 verdronken dorpen in Zeeland te lezen en een, altijd actuele tekst naar aanleiding van de Sint-Elisabethsvloed: “Het geldt voor nu, het geldt voor later. Wantrouw de macht van wind en water.”

Het Monument voor de Verdronken Dorpen in Zeeland en het bijbehorende Informatiepunt kwamen tot stand dankzij financiële steun van de Provincie Zeeland, Gemeente Noord-Beveland, Waterschap Zeeuwse Eilanden, Prins Bernhard Cultuurfonds Zeeland, Nationaal Park Oosterschelde en Delta NV. De projectleiding werd verzorgd door de Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland. Het Monument voor de Verdronken Dorpen in Zeeland is te bereiken vanaf de Deltaweg (N56), via de Noordlangeweg en Molenweg. Parkeren langs de Oost-Zeedijk.

Ter gelegenheid van de presentatie van het Monument voor de Verdronken Dorpen vinden er drie dagen lang activiteiten plaats bij het monument. Zie hiervoor de bijlage ‘Culturele activiteiten’.