Misdaadverslaggever Peter R. de Vries op borgtocht vrij

Chantal van Schuylenburch, de eveneens gearresteerde collega van De Vries heeft direct een boete gekregen van 200 dollar en hoeft niet meer terecht te staan. Ook zij is vanmorgen vrijgelaten. De arrestatie van de misdaadverslaggever is inmiddels ook in Australië behoorlijk groot nieuws. De rechtszitting vanmorgen werd door veel pers bijgewoond. Bij het cellencomplex waar De Vries en Van Schuylenburch vastzaten, hadden zich diverse cameraploegen opgesteld.

Peter R. de Vries noemde de gang van zaken na zijn vrijlating absurd en niet passen binnen de rechtsgang in een Westers land: “We hebben gewoon ons werk gedaan. Ik heb Ross niet bedreigd, beledigd of aangeraakt. Ik ben zelfs niet bij hem binnen geweest. Ik wilde hem alleen vragen stellen en een brief overhandigen. Het is ongelofelijk dat de Australische politie op basis van zijn paniektelefoontje uitrukte en ONS arresteerde en opsloot, in plaats dat men blij is dat wij een voortvluchtige moordverdachte hebben opgespoord. Ze nemen hem in bescherming en straffen ons. Terwijl het wereldwijd een geaccepteerd gegeven is dat een voortvluchtige moordverdachte willens en wetens het risico neemt dat hij de pers achter zich aan krijgt en zich wat kritische vragen moet laten welgevallen, maar dat ligt in Australië kennelijk anders. Ross wordt niet verdacht van een winkeldiefstal, maar van moord en staat internationaal door Interpol gesignaleerd. Het is echt de omgekeerde wereld.”

De Vries en Van Schuylenburch vertelden dat hun detentie beantwoordde aan alle clichés die je in films ziet: “We moesten ons helemaal ontkleden - een zogenaamde ‘strip search’ - en werden naakt tegen de muur gezet. We moesten vervolgens kniebuigingen doen om te controleren of we geen contrabande in onze lichaamsopeningen hadden. Daarna moesten we vingerafdrukken en DNA afstaan en werden we opgesloten in een kale, betonnen cel, met alleen een plastic matras en een deken. Het licht bleef de hele nacht aan. Door medegedetineerden werd constant op de tralies geslagen en geschreeuwd. Het was ijskoud in de cel.”

De Vries spreekt van een bijzondere ervaring: “Het was zacht uitgedrukt geen pretje, maar het kan geen kwaad ook de andere kant eens mee te maken. Ik behoorde al nooit tot de categorie die beweerde dat de gevangenis een pretje is. Gevolg van onze arrestatie is wel dat er nu in de media en tot op het hoogste justitiële niveau ineens aandacht is voor de zaak van de voortvluchtige Daniel Ross. Dat maakt het voor mij allemaal meer dan waard.”