Rechter kan thuisdetentie opleggen bij voorlopige hechtenis

De rechter kan daarbij extra voorwaarden opleggen zoals een verbod op contact met slachtoffers. Dit staat in het Wetsvoorstel thuisdetentie waarmee de ministerraad op voorstel van minister Hirsch Ballin van Justitie heeft ingestemd.

Met het wetsvoorstel wordt ook de huidige tenuitvoerlegging van elektronische detentie van veroordeelden met een gevangenisstraf van maximaal 90 dagen wettelijk geregeld. Verder krijgen rechters de mogelijkheid om het opleggen van een taakstraf te combineren met elektronisch toezicht. De huidige proef met thuisdetentie wordt in verband hiermee gefaseerd beëindigd.

Thuisdetentie of elektronische detentie is in 2003 gestart als pilot. Thuisdetentie betekent dat een veroordeelde zijn vrijheidsstraf thuis kan uitzitten. Dit wordt gecontroleerd met een elektronische enkel- of polsband die een alarm doet afgaan als de gedetineerde zijn huis verlaat.

De veroordeelde mag zijn woning slechts voor twee uur per dag verlaten voor bijvoorbeeld het doen van boodschappen of familiebezoek. Onder voorwaarden mag een elektronisch gedetineerde ook naar zijn werk. Voor thuisdetentie komen alleen personen in aanmerking met een opgelegde vrijheidsstraf van maximaal 90 dagen.

Verder zijn verschillende categorieën gedetineerden uitgesloten voor thuisdetentie, zoals zedendelinquenten, geweldplegers en veroordeelden met ernstige verslavings- of psychiatrische problemen.

Met elektronisch gecontroleerde thuisdetentie kan worden voorkomen dat voorafgaand aan de berechting de verdachte zijn slachtoffers weer in gevaar brengt of zich aan berechting probeert te onttrekken. In bepaalde situaties kan het verder van belang zijn dat de veroordeelde zijn werk en woning niet verliest. Uit cijfers van de Dienst Justitiële Inrichtingen blijkt dat de recidive van elektronisch gedetineerden lager is dan van veroordeelden die een korte gevangenisstraf hebben ondergaan.