Wanneer de steun die zij ontvingen toenam na partnerverlies, was hun sterfterisico zelfs lager. Het onderzoek van Maurice Guiaux onderstreept de invloed van relatienetwerken als vangnet op late leeftijd en laat zien hoe belangrijk veranderingen in deze netwerken zijn voor de gezondheid van ouderen. Guiaux promoveert 5 februari aan de Vrije Universiteit.
Tussen 1992 en 2002 zijn 1.942 getrouwde ouderen meerdere malen in het kader van de Longitudinal Aging Study Amsterdam geïnterviewd; Guiaux analyseerde de gegevens. In deze periode verloren ruim 200 van hen hun partner. Gemiddeld 2,5 jaar voor het overlijden van hun partner halen getrouwde ouderen de minste steun en contact uit hun netwerk. Vanaf het moment van overlijden beginnen alle netwerkleden meer steun en meer contact te onderhouden met de ouderen; deze toename zet door tot gemiddeld 2,5 jaar na het verlies. Met name de steun van kinderen, broers en zussen neemt toe. Toegenomen steun beschermt weduw(nar)en tegen sociale eenzaamheid, maar niet tegen emotionele eenzaamheid.
