‘De rechtbank acht bewezen dat de man in de afgelopen jaren drie meisjes heeft aangerand, bij 37 meisjes ontuchtige handelingen heeft verricht, drie meisjes heimelijk heeft gefilmd en kinderpornografisch materiaal heeft gemaakt en in bezit had’, meldt de rechtbank.
Ontuchtige handelingen
De zwemschoolhouder pleegde in en rond het zwembad waar hij lesgaf jarenlang ontuchtige handelingen met meisjes. Het ging daarbij om meisjes van vaak jonge leeftijd en merendeels met verstandelijke, gedragsmatige of motorische beperkingen.
De verdachte was obsessief bezig foto's en filmbeelden te verzamelen waarop de geslachtsorganen van de meisjes waren te zien en hij zette seksuele handelingen in scène. Van die handelingen maakte hij beeldopnames die hij thuis bekeek en digitaal bewerkte.
Zoals ook door de psychiater en de psycholoog in hun rapportages is geconstateerd, ging het de verdachte daarbij primair om het verzamelen van beelden. Zijn handelingen waren niet gericht op het seksueel binnendringen bij de meisjes en hij heeft hen er ook niet toe aangezet seksuele handelingen bij hem te verrichten.
De rechtbank heeft de verdachte vrijgesproken van de pogingen tot verkrachting en verkrachting. In drie gevallen acht de rechtbank bewezen dat hij het slachtoffer dwong de ontuchtige handelingen te dulden, zij het zonder dat de verdachte daarbij geweld gebruikte of dreigde met geweld. De rechtbank heeft in 37 gevallen de ontucht bewezen verklaard.
De verdachte maakte thuis fotobestanden van zijn filmopnames. De rechtbank merkt deze foto's en filmpjes ten aanzien van elf meisjes aan als kinderporno. Daarbij gaat het om opnamen van kinderen bij wie zwemkleding opzij was geschoven, waardoor hun vagina/schaamstreek werd ontbloot. De verdachte heeft deze foto's en filmpjes zelf vervaardigd, in bezit gehad, maar niet verspreid. In drie gevallen is het heimelijk filmen van meisjes in de kleedruimte van het zwembad bewezen verklaard.
Geen TBS
De officier van justitie heeft gesteld dat het recidiverisico erg groot is, dat de verdachte een acuut gevaar vormt en dat daarom TBS noodzakelijk is, maar zij heeft dit naar het oordeel van de rechtbank niet verder onderbouwd met enige gedragskundige rapportage of nader onderzoek.
De psychiater en de psychologe hebben in hun rapportages geconcludeerd dat een klinische opname -en dus ook TBS- niet is aangewezen. Volgens hen is een intensieve, ambulante dagbehandeling toereikend om het recidiverisico te reduceren tot een aanvaardbaar laag niveau, naast controle vanuit de reclassering en medicatie.
