Ten aanzien van de eerste verdachte komt de rechtbank tot een vrijspraak voor de overval. Het bewijs in deze zaak bestond voornamelijk uit technisch bewijs, zoals DNA-onderzoek, onderzoek naar glasresten en schotresten. Uit het bewijs is gebleken dat verdachte vermoedelijk op een of andere manier betrokken is geweest bij de overval op de juwelier. De rechtbank acht echter niet bewezen dat verdachte daadwerkelijk bij de overval aanwezig was en daarbij op de eigenaar van de juwelierszaak heeft geschoten. Nu dat niet kan worden vastgesteld, dient verdachte te worden vrijgesproken.
Voor de tweede verdachte was ook door de officier van justitie vrijspraak gevraagd voor de overval. Het OM eiste alleen een veroordeling voor medeplichtigheid onder meer door de daders te helpen met het verstoppen van de buit en de kleding die is gebruikt bij de overval. Volgens de wet en de rechtspraak is hulp na het misdrijf in beginsel niet strafbaar, tenzij blijkt dat de betrokkene ook voor of tijdens het misdrijf hulp heeft geboden, bijvoorbeeld op grond van een afspraak. De rechtbank acht dit niet bewezen aangezien niet vast is komen te staan dat al voor of tijdens de overval een afspraak bestond met verdachte. Deze verdachte is wel veroordeeld voor schuldheling - er lagen twee horloges in zijn kelderbox - en het voorhanden hebben van een busje traangas.
