donderdag, 14. juni 2012 - 7:58 Update: 08-07-2014 0:50

Analyse: Oranje kleurloos

(Elf Voetbal) Ondanks de minieme kans op overleving is er weinig hoop voor Oranje. De spelers stralen niet uit dat ze er zelf nog in geloven.

Plichtmatig rondspelen, risicoloos voetbal. Een elftal speelt nou eenmaal naar het karakter van haar bondscoach. Bert van Marwijk speelt al vier jaar met hetzelfde systeem en met vrijwel altijd dezelfde mensen. Dat kan een voordeel zijn. Vertrouwen is de bijbel voor voetballers. Maar je moet het niet overdrijven.

Het bastion van het Nederlands elftal vertoont al sinds een jaar kleine haarscheurtjes. Die werden steeds groter. Maar ondanks alle signalen (Zweden, Zwitserland, Duitsland, Bulgarije) bleef Van Marwijk aan zijn systeem en zijn spelers vasthouden. Zelfs na de blamerende nederlaag tegen de Denen. Waar het hele land rekende op ingrijpen van de bondscoach, deed Van Marwijk wat hij het beste kan: niets. Geen Huntelaar, geen ondersteuning voor het middenveld, geen tactische ingreep.

In 1988 verloor Oranje ook de eerste EK-wedstrijd. Rinus Michels greep in, gooide er twee spelers uit, wisselde het systeem van 4-3-3 naar 4-4-2 en de rest is bekend. Op tijd ingrijpen is ook een aspect van het trainersvak. Van Marwijk heeft gegokt en verloren. Ondanks de zeer kleine kans op overleving. Want door zijn halstarrigheid en onvermogen hierover te communiceren, is het Nederlands elftal niet de eenheid die het was op het WK. En als je dat niet bent, rolt het balletje net niet goed. En dat is precies wat er tegen Duitsland gebeurde.

Oranje kreeg best behoorlijk wat kansen, scoorde ook. Maar Duitsland was gevaarlijker, beter ook, en scoorde twee keer fraai. Mario Gomez is de nieuwe beul van Nederland. Een dijk van een spits, dodelijk in de zestien. Zo eentje hebben wij ook. Maar diens vertrouwen is geknakt. En daarmee is de hoop op goals vervlogen. En je kunt nog zo vaak plichtmatig rondspelen als je wil. Maar als je niet scoort, win je niet.
Categorie:
Tag(s):