In 2003 werd nog teveel geluid gemeten in ruim eenderde van de 31 stiltegebieden, in 2010 is dat nog maar in bijna een kwart van deze gebieden het geval. Dat blijkt uit een vergelijking van geluidmetingen in genoemde jaren, uitgevoerd door de Provincie Limburg.
In zeven Limburgse stiltegebieden was het geluidniveau in 2010 nog te hoog. In Zuid-Limburg zijn dat: het Vijlenerbos en omgeving en het gebied tussen Wylre en Trintelen. In Midden-Limburg: het gebied Reutje-Munnichsbos-Sweeltje tussen Sint Odiliënberg en Montfort. In Noord-Limburg: het Nationaal Park de Groote Peel, De Hamert, het Broedersbos in Afferden en Sint Jansberg in Mook.
Meetbaar rustiger ten opzichte van 2003 is het geworden in de stiltegebieden Gerendal en omgeving, het Droogdal tussen Mheer en Terhorst, de Jabeekse bossen en de Schinveldse bossen, in het hellingbos en het plateau Rimburg, het landgoed Geysteren-Geysterenderheide, het Leudal, in het Tienrayse en Swolgenders Heide-Broekhuizerbroek., Asbroeker Heide en het gebied tussen Swalmen en Tegelen.
De metingen vonden plaats met microfoons op anderhalve meter hoogte en gedurende een half uur. In twee stiltegebieden in het Heuvelland zijn ook 24-uurs metingen uitgevoerd, verspreid over meerdere weken. Hierbij is gebleken dat de stilte in het hoogseizoen onder druk staat en dat er maar een klein verschil meetbaar is tussen het weekend en op werkdagen.
“Stiltegebieden zijn van belang voor de rustzoekende mens,” zegt gedeputeerde Patrick van der Broeck. “Stiltegebieden hebben een duidelijke functie voor de recreatie maar ze zijn ook noodzakelijk voor de instandhouding van bepaalde diersoorten die weinig verstoring verdragen. We hechten dan ook groot belang aan het behoud, beschermen en ontwikkelen van deze gebieden.”
Het streven is om het geluidniveau in stiltegebieden niet boven de 40 decibel uit te laten komen. Dat is het geluidniveau van een rustige woonstraat of van vogels bij zonsopkomst.
