Van Roozendaal houdt zich al vanaf zijn jeugd bezig met muziek. Terugkerende thema's zijn bij hem de dood, het leven, de liefde en de drank. Van Roozendaal begint als muzikant en barman. Rond 1990 beseft hij dat het theater de plek is waar zijn zelfgeschreven teksten het beste tot hun recht komen. In 1994 wint hij het Amsterdams Kleinkunst Festival, in 1998 ontvangt hij de Zilveren Harp en in 2000 de Annie M.G. Schmidtprijs voor het lied Red mij niet. In 2006 levert het programma Barmhart hem een nominatie op voor de Poelifinario 2006. Met de voorstelling Het Wilde Westen verzilvert hij zijn tweede nominatie voor deze prijs. De Poelifinario 2008 valt hem ten deel. In 2011 krijgt hij een award voor zijn gehele oeuvre: de Dirk Witte-prijs.
In zijn programma's brengt Maarten van Roozendaal vooral eigen werk, maar hij heeft ook werk van anderen (onder anderen Cornelis Vreeswijk en Bram Vermeulen) uitgevoerd. Ook zet hij enkele gedichten van Jean Pierre Rawie op muziek. Van Roozendaal brengt ook cd's en dvd's in eigen beheer uit. In juni 2013 verschijnt het boek Om te janken zo mooi bij Nieuw Amsterdam. Hiervoor kiest hij een aantal van zijn liedteksten en vraagt achttien door hem bewonderde kunstenaars zich erdoor te laten inspireren en een bijdrage aan het boek te leveren. Vanaf maart 2012 staat Maarten van Roozendaal op de planken met zijn nieuwe solovoorstelling De Gemene Deler. In december van dat jaar wordt longkanker bij hem geconstateerd. Eind januari moet hij op advies van zijn artsen de rest van zijn tournee, die tot eind deze maand te zien zou zijn, annuleren.
Op 1 juli 2013 overlijdt Maarten van Roozendaal op 51-jarige leeftijd. Hij laat een bijzonder kleinkunstliederen na, waarvan het archief is ondergebracht bij de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam