Ze plaatste de boodschap op de avond voor 9 juli, de dag dat Ruben 10 jaar geworden zou zijn. Ze wil met de boodschap antwoord geven op de veelgestelde vraag hoe ze zich voelt. Iris van der Schuit schrijft: 'Ik ben vooral verdrietig, elke dag. Ik sta ermee op, ga ermee naar bed en droom erover. Het is een intens verdriet wat met niets te vergelijken valt. Ik mis de grote en de kleine dingen. Hun stemmen, het thuiskomen, het heen en weer brengen van en naar sporten, vriendjes en school.'
Elke ochtend is voor Iris het begin van een nachtmerrie en ze zoekt vooral afleiding in het 'levend' houden van Ruben en Julian. De jongetjes zijn daarom gewoon weer Ranger geworden van het WNF, 'iets wat ze heel belangrijk vonden'. Iris van der Schuit denkt af en toe ook mee met de Stichting RuJu, die ervoor wil zorgen dat Ruben en Julian samen met de vele andere kinderen die in afgelopen jaren zijn omgekomen door huiselijk geweld niet worden vergeten. En ze probeert er voor de klasgenootjes van Ruben en Julian zoveel mogelijk te zijn.
Intussen is het onderzoek naar de dood van de jongens nog niet afgerond. Van der Schuit zegt hierover: 'Verder ben ik ben in afwachting van de onderzoeken die nog lopen, waaronder het onderzoek naar de doodsoorzaak, hier wil ik eigenlijk maar 1 ding over horen en dat is dat ze niet geleden hebben.' Verder dan dat wil en kan ze niet kijken. Van der Schuit: 'Verder in de toekomst durf en kan ik niet kijken, voor mij is die toekomst er gewoon niet. Ik kan me een leven zonder Ruben en Julian gewoon niet voorstellen, het lijkt me gewoon onmogelijk.' Het afscheid van haar jongens staat haar nog scherp voor de geest: 'Ons laatste afscheid op 6 mei staat op mijn netvlies gebrand. Op dat moment wist hun vader dat dit ons laatste afscheid zou zijn, dat ik ze nooit meer zou zien. Ik heb ze geknuffeld en ik heb ze gezegd dat ik van ze hou en ze zeiden beiden dat ze van mij houden en heb ze vervolgens uitgezwaaid.'
Als laatste schrijft ze:'Ik vind het fijn te merken dat Ruben en Julian nog niet vergeten zijn en ben iedereen daar echt dankbaar voor, evenals de steun die ik krijg van familie, vrienden, collega’s en zelfs van onbekenden. Het maakt het verlies verdriet en gemis er niet minder om, maar het dragen ervan soms wel wat minder zwaar. Daarom nogmaals heel erg bedankt!
Op 7 mei werd melding gemaakt van de vermissing van de broertjes. Ruben en Julian werden op 19 mei dood aangetroffen. Het onderzoek naar de doodsoorzaak is nog gaande.