Stacey heeft eindelijk zijn dagzege, De Rooy pakt leiding terug

Het was sowieso een goede dag voor Team De Rooy: Gerard de Rooy pakte de leiding in het klassement terug nadat Ales Loprais met stukken op het laatste deel van de proef stond. De Rooy reed de derde tijd in de etappe en heeft nu 5.33 voorsprong op Eduard Nikolaev in de stand. Stacey staat daarin op de vijfde plaats, René Kuipers achtste. Kuipers kwam als veertiende binnen in Arica. Hans Stacey: ‘Dat doet deugd zeg, die dagzege. Ik zat er maar tegenaan te hikken en het lukte maar niet. Ik ben er heel blij mee. Het is echt een opluchting. Ik hoop dat de ban nu gebroken is en dat er meer komen. De pech van de afgelopen dagen is niet vergeten, maar het is allemaal minder erg geworden. Ik sta nu vijfde en er kan nog heel veel gebeuren. Ik heb goed gereden in de proef. Het was een mooie etappe, met heel snelle WRC-achtige stukken. Dat is mijn terrein. Ik ben op een gegeven moment wel iets van het gas af gegaan. Ik reed te hard voor de veringen. Die wilde ik heel houden.’ Gerard de Rooy: ‘Tot CP1, dus meer dan 100 kilometer, heb ik op de bumper gezeten van Loprais en Kolomy. Die gingen maar niet opzij. Ik zat er zo dicht op dat ik ze bijna kon aanraken. We hebben een klacht ingediend omdat ze niet reageerden op de sentinel. Dat levert ze een kwartier straftijd op. Ik zat er al heel snel achter, binnen tien minuten. Dat zegt wel al dat ze niet doorreden. Geen idee waar die Tatra’s mee bezig waren. Op zich was het wel een mooie proef. Het is alleen jammer dat we al die tijd in het stof hebben gezeten.’ René Kuipers: ‘Een leuke proef! Ik heb wéér genoten. Het is helemaal fantastisch. Dit was helemaal mijn terrein, van die mooi snelle, technische paden: heerlijk. Ik heb een tijdje achter een Tatra gezeten; het duurde even voor die opzij ging. En ik heb bij onze Franse teamgenoot Jo Adua gestaan, die een kapotte tussenbak had. Maar daarna hebben we lekker doorgereden. Sommige stukken waren zo smal dat ik niet geloofde dat ik daar met een truck doorheen zou kunnen, maar het ging toch. Soms wel met een keer steken.’