De twaalf verdachten – zes bedrijven en zes directeuren / medewerkers van die bedrijven – werden ervan verdacht dat zij valse facturen hadden opgemaakt voor leveringen van vis aan veelal buitenlandse afnemers. De verdenking was dat feitelijk yellowfin sole, rocksole, of schar geleverd werd, terwijl op de facturen de (destijds) duurdere schol stond vermeld.
De rechtbank sprak de verdachten met verschillende motiveringen vrij van het plegen van valsheid in geschrift, of het daaraan leiding geven.
De rechtbank stelde vast dat drie verdachten niet betrokken waren bij de opmaak van de (valse) facturen. Deze verdachten werden om die reden vrij gesproken.
Een ander bedrijf en een medewerker van dat bedrijf had ‘plaicefillets’ op de factuur geplaatst en leverde yellowfin sole. De rechtbank sprak deze verdachten vrij omdat er in de visbranche geen overeenstemming bestond over welke vissoorten nu precies wel of niet onder de naam ‘plaicefillets’ kunnen worden verkocht en omdat de rechtbank niet vast heeft kunnen stellen dat er eenduidige regels bestaan over het gebruik van “plaicefillets’”.
Een andere verdachte had weliswaar andere vis geleverd dan er op de nota stond, maar hij verklaarde dat hij dacht dat zijn afnemers hiervan op de hoogte waren. De rechtbank achtte die verklaring geloofwaardig.
Een groepje andere verdachten gaf toe dat er andere vis op de nota stond dan er geleverd was, maar daarvoor werd dan ook een lagere prijs gefactureerd. Bij de afnemers kon daardoor geen twijfel bestaan over welke vis ze afnamen. Niet gebleken is dat consumenten zijn benadeeld. Er was daarom onvoldoende bewijs voor een veroordeling wegens valsheid in geschrifte.