Van de 320 oude PTSS-dossiers is 98 procent in behandeling genomen. In slechts een paar gevallen is geen erkenning van PTSS als beroepsziekte gegeven, omdat de PTSS werd opgelopen bij een eerdere werkgever, of omdat PTSS niet kon worden vastgesteld. Teamchef Wendy van de Spijker van Meldpunt PTSS is tevreden over de afhandeling van oude zaken. ‘Maar het is vooral heel mooi om te zien dat de gedachte bij de politie is veranderd. Helaas kun je door het politiewerk PTSS oplopen’, zegt ze. ‘Die erkenning, daar werken we hard voor.’
De wachtlijsten van oude dossiers zijn inmiddels verleden tijd en van de 270 nieuwe dossiers zijn er al 200 voorzien van een besluit.
Prioriteit
De erkenning van PTSS als beroepsziekte heeft meer dan ooit prioriteit binnen de politie. Eind maart 2013 startte het Meldpunt PTSS. In elke politie-eenheid zijn sindsdien casemanagers aangesteld die (voormalige) medewerkers met PTSS begeleiden. En er is het 24/7 loket politie waar politiemensen, partners, familieleden en leidinggevenden terecht kunnen. In september 2014 bereikte het Centraal Georganiseerd Overleg Politie (CGOP) overeenstemming over de coulanceregeling PTSS. Dat beleid bepaalt de wijze waarop wordt omgegaan met de vergoeding van rechtspositionele aanspraken van politiemensen die door hun werk posttraumatische stresstoornis opliepen. Daarnaast organiseerde de politie een vijftal bijeenkomsten voor collega’s met PTSS met als doel ze te informeren en met ze in gesprek te gaan.
Grote indruk
Korpschef Gerard Bouman sprak tijdens de bijeenkomsten met PTSS-collega’s en hun gezinnen. De ontmoetingen maakten veel indruk. ’De partner en kinderen gaan evenzeer gebukt onder deze ziekte. En dat hakt erin. In het verleden hebben we daar amper aandacht aan geschonken. Een van mijn lessen is dat wij het voor het thuisfront anders gaan doen en vooral beter.’ Over de afhandeling van de oude dossiers is Bouman tevreden, maar hij blijft strijdvaardig. ‘De eerste stap is gezet, maar daarmee zijn we er natuurlijk nog niet. Het wel en wee van politiemensen, specifiek de mensen met PTSS, blijft een topprioriteit.’