Rechtbank wil nader onderzoek vliegramp Faro

Bij het ongeval kwamen 56 passagiers van een Martinair-vliegtuig om en raakten er 106 zwaargewond.

Dertig nabestaanden en slachtoffers proberen via een rechtszaak extra schadevergoeding af te dwingen bij de Nederlandse overheid, omdat zij vinden dat ze in 1995 op basis van onjuiste informatie van de Raad voor de Luchtvaart ingestemd hebben met een schadevergoeding van Martinair. De rechtbank zal een of meer onafhankelijke deskundigen om een oordeel vragen.

Onafhankelijke deskundigen
De inbreng van een of meer onafhankelijke deskundigen is volgens de rechtbank nodig om te kunnen beslissen in deze civiele zaak. Zowel nabestaanden en slachtoffers als de Staat krijgen de gelegenheid suggesties te doen voor de door de rechtbank te benoemen persoon of personen.

Dit moet uiteindelijk een rapport opleveren over de vraag of de bevindingen en conclusies van de Raad voor de Luchtvaart uit 1994 juist en volledig zijn. De rechtbank zal dit gebruiken in zijn eindoordeel.

De vliegramp is destijds onderzocht door de Portugese overheid met medewerking van de toenmalige Raad voor de Luchtvaart, die is opgegaan in de huidige Onderzoeksraad voor veiligheid.

De nabestaanden en slachtoffers stellen dat de Raad voor de Luchtvaart in 1994 op veel belangrijke punten een verkeerde voorstelling van zaken heeft gegeven. Zij baseren zich hierbij op een rapport van 2012 van een bureau dat enkelen van hen hebben ingeschakeld.

Volgens dit rapport heeft de bemanning van het vliegtuig ernstige fouten gemaakt en heeft de raad destijds cruciale gegevens genegeerd en vragen van slachtoffers en nabestaanden aantoonbaar onjuist beantwoord.

Wel of niet verjaard
De Staat is van mening dat de zaak van de dertig nabestaanden en slachtoffers is verjaard, omdat deze eisers zich baseren op gegevens die al jaren bekend zijn. Bovendien betwist de Staat dat destijds aan de eisers onjuist of onvolledige informatie is verschaft of cruciale informatie is onthouden.

Zij hebben volgens de Staat welbewust, en met goede juridische bijstand, de overeenkomsten met Martinair geaccepteerd. De schade die de eisers hebben geleden, zou dan ook niet hoger liggen dan de destijds uitgekeerde schadevergoeding.

De rechtbank heeft geoordeeld dat van verjaring geen sprake is. De nabestaanden en slachtoffers mochten destijds uitgaan van de juistheid en volledigheid van de informatie van de Raad voor de Luchtvaart, als deskundige en onpartijdige organisatie.

Daardoor was er voor hen onvoldoende reden om de Staat aansprakelijk te houden voor mogelijk onjuiste informatie. Pas nadat de eisers in 2012 een eigen rapport in handen kregen, konden zij weten dat de raad (en daarmee de Staat) in 1994 mogelijk een verkeerde voorstelling van zaken heeft gegeven.