Korte tijd later zou een vrachtwagen scharen in de tunnel doordat hij het pechgeval te laat opmerkt. Vervolgens klappen er nog 3 personenauto's op de vrachtwagen. De taak voor alle hulpdiensten was dit probleem tot een goed einde te brengen.
Wat als nieuw onderdeel aan de oefening was toegevoegd was het realistische gedeelte voor de meldkamer van Rijkswaterstaat, die met camera's live meekeken in de tunnel. Normaal zien de medewerkers dat de oefening met wrakken wordt opgebouwd en hebben daarvoor de tunnel al afgesloten.
Nu werden de mensen in de meldkamer er actief bij betrokken door ze een simulatie van de tunnel te laten zien waarbij het pechgeval kwam stil te staan. Op deze simulatie moesten ze reageren en een rijbaan (in werkelijkheid) afsluiten in de tunnel.
Vervolgens zagen ze op de simulatie dat de vrachtwagen een ongeval veroorzaakt met de nodige gevolgen. Hierop moest ook weer snel gereageerd worden door alarm te maken voor de hulpdiensten en de tunnel in beide richtingen af te sluiten.
De beelden van de simulatie waren niet de werkelijkheid, maar de acties daarna (het daadwerkelijk afsluiten van de tunnel) gebeurde wel in de realiteit. Ook kregen de hulpdiensten daadwerkelijk de noodoproep binnen en gingen ter plaatse in de inmiddels afgesloten tunnel.
Zodra de hulpdiensten ter plaatse waren in de veilige tunnelbuis (de andere van waar het ongeval gebeurd is) werd de oefening stopgezet.Vanaf dit moment werd er in de meldkamer weer overgeschakeld naar de realiteit, en werd in de tunnelbuis het ongeval nagebouwd dat op de simulatie al gebeurd was.
Toen alles in gereedheid was gebracht en ook de LOTUS-slachtoffers in de voertuigen zaten werd de oefening weer hervat vanaf het moment van aankomst van de hulpdiensten. De brandweer moest een eerste verkenning doen en verslag uit brengen.
Op het moment dat het veilig genoeg was kwamen ook de overige hulpverleners en voertuigen naar de tunnelbuis waar de botsing had plaatsgevonden. Er waren tijdens de hele oefening een aantal waarnemers en oefenleiders aanwezig om later de oefening te kunnen bespreken en de leermomenten te vinden.
