Zij onderzochten de verbanden tussen de totale omvang en patronen van zittend gedrag en diabetes type 2. De onderzoekers gebruikten data van de Maastricht Studie van het Maastricht UMC+ . De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Diabetologia.
Bewegingssensor
De onderzoekers beschikten over gegevens van 2497 deelnemers, met een gemiddelde leeftijd 60 jaar, van de Maastricht Studie. Zij droegen 8 opeenvolgende dagen 24 uur per dag een bewegingssensor op het bovenbeen.
Met die meetgegevens werd de dagelijkse hoeveelheid zittende tijd, het dagelijkse aantal onderbrekingen van het zittende gedrag, lange zittende periodes (≥30 min) en de gemiddelde duur van de zittende periodes berekend. Om de diabetesstatus te bepalen, ondergingen de deelnemers een glucosetolerantietest. Nooit eerder heeft een dergelijk grootschalig onderzoek plaatsgevonden.
Verhoogd risico
Bijna de helft van de deelnemers had een verminderde suikerstofwisseling (15,5%) of diabetes type 2 (28,6%). Deelnemers met diabetes type 2 brachten de meeste tijd zittend door. Zij zaten gemiddeld per dag 26 minuten langer dan gezonde deelnemers.
Het verhoogde risico op diabetes per extra uur zittende tijd was 22%. Er zijn geen belangrijke verbanden gevonden tussen het aantal onderbrekingen van het zittende gedrag, het aantal lange zittende periodes of de gemiddelde duur van deze periodes en diabetesstatus.
Meer onderzoek onder deelnemers met diabetes type 2 is nodig om de resultaten te bevestigen. Desondanks kunnen de resultaten van deze studie belangrijke consequenties hebben voor de volksgezondheid, omdat ze suggereren dat zittend gedrag een aanzienlijke rol kan spelen bij de ontwikkeling en preventie van diabetes type 2, onafhankelijk van intensief bewegen. Daarnaast heeft het gevolgen voor diabetespreventieprogramma's; deze zullen meer nadruk moeten leggen op het verminderen van het aantal uren zitten.