Het bekken vormt de verbinding tussen de wervelkolom en de benen en bestaat uit meerdere botten. Indien het bekken van een patiënt na een ongeval op meerdere plaatsen is gebroken en daardoor instabiel is, zal het gefixeerd moeten worden. Dit gebeurt met titanium fixatieplaten, die tijdens de operatie met de hand in model worden gebogen, nadat de traumachirurg de botsegmenten op de juiste plek heeft gezet. Met name bij complexe breuken is dit soms een heel gepuzzel, waarbij de fixatieplaten steeds weer een beetje bijgebogen moeten worden om het bekken weer op te bouwen.
Puzzelstukjes
Met behulp van 3D-technologie is het nu mogelijk om voorafgaand aan de operatie op basis van een CT-scan van de patiënt het bekken virtueel te reconstrueren. Vervolgens worden operatiemallen op maat gemaakt en 3D geprint. Ook wordt een patiënt-specifieke fixatieplaat gemaakt. De mallen zorgen ervoor dat de plaat goed kan worden gefixeerd met boren en schroeven, zodat de botsegmenten op de juiste plaats blijven. Deze op de patiënt toegesneden hulpmiddelen bieden de traumachirurg tijdens de operatie houvast, zodat de botsegmenten als puzzelstukjes in elkaar passen en het bekken sneller en heel precies kan worden gereconstrueerd. De komende tijd zal in een studie worden bekeken wat precies de toegevoegde waarde van 3D bij bekkenfracturen is in tijd en herstel voor de patiënt.
3D-lab
Het UMCG beschikt sinds enige tijd over een 3D-lab waar deze techniek wordt uitgewerkt ter ondersteuning van diagnostiek en behandeling. De eerste 3D-operatie in het UMCG vond in 2010 plaats bij een patiënt met een tumor in de kaak. Inmiddels wordt binnen de afdelingen Orthopedie, KNO, Longziekten, Thoraxchirurgie, Traumachirurgie en Cardiologie gebruik gemaakt van deze technologie.