Paroxetine
De rechtbank concludeert dat de vrouw niet heeft gehandeld onder invloed van - de bijwerkingen van - paroxetine. Paroxetine is een medicijn tegen depressiviteit. De vrouw slikte dit middel al enige tijd. De verdediging voerde aan dat paroxetine agressiviteit als bijwerking heeft. Doordat de vrouw de paroxetine onregelmatig gebruikte, zou dit effect versterkt zijn. Zij handelde daarom niet weloverwogen en had geen opzet op het doden van haar kinderen.
De rechtbank is het hier niet mee eens. Uit rapporten en verhoren van deskundigen blijkt niet dat bij agressief gedrag het gebruik van paroxetine ooit de enige oorzaak is van die agressiviteit. Wel kan er enig verband zijn tussen het gebruik van paroxetine en agressief gedrag, vooral als de paroxetine onregelmatig wordt gebruikt. Maar de rechtbank vindt dat niet kan worden vastgesteld dat de vrouw de paroxetine onregelmatig heeft gebruikt. De kans op agressie als bijwerking wordt dan kleiner. Daardoor wordt de kans dat de psychische gesteldheid van de vrouw haar handelen verklaart juist groter. Dat zij in 2013 wel allerlei klachten had waarvan zij dacht dat dit bijwerkingen van paroxetine waren, maakt dat niet anders. Van die klachten kan niet worden vastgesteld dat dit daadwerkelijk bijwerkingen van paroxetine zijn geweest.
Opzet en voorbedachte rade
Ook vindt de rechtbank dat de vrouw nog wel in enige mate wist wat zij deed. Dit is zo door de deskundigen omschreven. Dit blijkt ook uit haar gedrag kort voordat zij haar kinderen doodde. Zo deed zij de deuren op slot, sloot zij de gordijnen en schreef zij een afscheidsbrief. Ook moest zij met het mes van de keuken naar de woonkamer lopen en de hoes van het mes afhalen.
Uit dit alles leidt de rechtbank af dat zij opzet heeft gehad op het doden van haar beide kinderen. Ook vindt de rechtbank dat zij de kinderen met voorbedachte rade heeft gedood. Zij heeft de kans gehad om na te denken over wat zij zou gaan doen en wat daarvan de gevolgen zouden zijn.
Toerekeningsvatbaarheid
De rechtbank stelt vast dat de vrouw verminderd toerekeningsvatbaar was toen zij haar kinderen om het leven bracht. Zij heeft een aanpassingsstoornis en zij heeft weinig inzicht in haar eigen gevoelsleven. Ook kan zij niet goed omgaan met de problemen die in haar leven speelden en bij haar zelf. De problemen groeiden haar boven het hoofd en leidden tot wanhoop, zelfmoordneigingen en ontregeling. Deskundigen geven aan dat op lange termijn de kans op herhaling van zulke ernstige feiten matig is. De rechtbank vindt dat dit maakt dat de vrouw een gevaar is voor zichzelf en voor anderen en dat zij langdurig moet worden behandeld. Om die reden is tbs met dwangverpleging opgelegd. Vanwege de bijzondere ernst van de feiten wordt aan de vrouw ook een gevangenisstraf opgelegd. Omdat zij verminderd toerekeningsvatbaar is, is deze straf – anders dan de eis van de officier van justitie van 14 jaar - bepaald op 9 jaar.