Veertig procent kan ook niet terugvallen op familie, vrienden en kennissen. Zij hebben te weinig tijd om te helpen of wonen te ver weg om te kunnen helpen. Dit meldt het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) op basis van onderzoek naar de zorg die gemeenten sinds 1 januari 2015 moeten organiseren. Voor het onderzoek sprak het SCP met 5000 cliënten.
Het onderzoek laat zien dat sommige problemen ook te ingewikkeld zijn. Dan kunnen familieleden of bekenden iemand niet voldoende ondersteunen. Voor de gemeente moet de lage zelfredzaamheid van veel cliënten een signaal zijn, omdat zelfredzaamheid voor veel gemeenten uitgangspunt is bij de manier waarop ze hun zorgtaken vormgeven. Zo wordt er eerst gekeken wat de zorgbehoevende nog zelf kan, vervolgens naar wat de omgeving kan betekenen en pas daarna naar wat de gemeente kan bieden.
Het uitganngspunt is nu dat mensen in staat worden geacht meer zaken zelf te organiseren dan in de oude situatie gebruikelijk was. Dat zou moeten leiden tot meer eigen regie en het zou en kost de gemeenten minder geld.
Gemeenten zorgen onder meer voor vervoer van mensen die slecht ter been zijn, aanpassingen in de woning (traplift of verhoogde wc), hulp in de huishouding, ondersteuning van mantelzorgers, een boodschappendienst of maaltijdvoorziening (ook wel tafeltje-dekje genoemd).