In juni werd er door scholen, gemeenten en drie ministeries nog het 'Thuiszitterspact' ondertekend, aangejaagd door Marc Dullaert. Doel was door betere samenwerking het aantal thuiszittende kinderen terug te dringen. Volgens Sander Dekker is slechte samenwerking tussen de gemeenten, scholen en instanties jeugdzorg een van de knelpunten. Dit schrijft de Volkskrant maandag.
Maar een ander veel ingrijpender knelpunt nog is het feit dat scholen niet staan te trappelen om zorgleerlingen aan te nemen. Een van de redenen daarvan is dat ze bang zijn voor slechte slagingspercentages. Dullaert in de krant: 'Scholen zijn erg goed in het omzeilen van de zorgplicht. Ze zeggen gewoon dat ze vol zijn'. Scholen zijn soms al bang voor het aannemen van één zorgleerling, omdat er een “aanzuigende werking” van uit zou kunnen gaan. Eén zorgleerling die het goed doet zou kunnen leiden tot meer, en ouders van de andere leerlingen zouden dat niet willen.
In 2014 werd het zogenoemde 'passend onderwijs' ingevoerd. reguliere scholen krijgen te maken met kinderen met een zorgvraag en voor de scholen kwam de zorgpllicht. Het is nu de taal van de school om het kind een passende onderwijsplek te bieden. Maar dat blijkt in de praktijk niet mee te vallen. Het aantal kinderen dat maanden of zelfs jaren tuis zit, terwijl het eigenlijk naar school zou moeten, ligt al jaren rond de tienduizend. Kinderen die psychisch of lichamelijk niet in staat zijn om naar school te gaan, kunnen een vrijstelling krijgen. Volgens critici worden die vrijstellingen te makkelijk afgegeven.