Muskus- en beverratten worden gevangen omdat zij een risico vormen voor de veiligheid van waterkeringen. Het aantal gevangen muskusratten is landelijk met 9% gedaald tot 81.125. De vangsten zijn daarmee terug op het niveau van de zeventiger jaren van de vorige eeuw (zie bijgevoegde grafiek). Dat er minder muskusratten zijn betekent ook dat er minder schade is aan waterkeringen en oevers en dat er minder dieren gedood hoeven te worden. Er zijn in Nederland 425 muskusratbestrijders actief, zij zijn in dienst bij de waterschappen.
Beverratten
De beverratvangsten zijn in 2016 met 56% toegenomen tot 1.897. De vangsten concentreren zich in het grensgebied met Duitsland, 93% van de vangsten vindt plaats in een strook van 10 kilometer langs de grens met Duitsland. Door deze gerichte aanpak langs de Duits-Nederlandse grens wordt voorkomen dat beverratten zich over geheel Nederland verspreiden. De beverrat, een uit Zuid-Amerika afkomstig dier, heeft in de Europese winters een hoog sterftecijfer, door de zachte winters van de afgelopen jaren is de populatie in Duitsland sterk gegroeid met als gevolg dat de instroom in Nederland sterk is toegenomen. De waterschappen moeten als gevolg hiervan steeds meer tijd besteden aan het bestrijden van beverratten. De beverrat is in 2016 opgenomen op de Europese lijst van Invasieve soorten. In Duitsland wordt de beverrat nu nog niet consequent bestreden, de opname op de Europese lijst zal hier naar verwachting verandering in gaan brengen.
Bijvangsten
Het aantal bijvangsten is in 2016 zowel absoluut als relatief gedaald ten opzichte van 2015. In 2016 zijn er 7.025 dieren bijgevangen waarvan 2.513 bruine ratten. Nu in grote delen van Nederland de populatie muskus- en beverratten steeds beter onder controle komt, hoeven er minder vangmiddelen te worden uitgezet. Dit beperkt het aantal bijvangsten. Daarnaast worden de vangmiddelen continu verder ontwikkeld om de kans op bijvangsten te verkleinen.