Ondanks de maatregelen van de clubleiding was de sfeer in De Kuip geweldig. Het legioen liet zich massaal horen en was als vanouds de twaalfde man. De publiek zag dat beide ploegen voor rust niet tot veel gevaarlijke momenten voor de doelen kwamen. Dat kwam mede doordat Feyenoord het achterin goed had staan. Met name Eric Botteghin slaagde erin om zijn directe tegenstander, Marcus Rashford, uit de wedstrijd te spelen. Ook Karim El Ahmadi toonde aan dat hij het niveau uit zijn Premier League-periode nog altijd kan halen.
Voorin was Feyenoord zo nu en dan dreigend, maar de ploeg slaagde er niet in om doelman David de Gea serieus op de proef te stellen. Ondanks het veldoverwicht van de Rotterdammers, was de eerste grote kans voor de bezoekers. Anthony Martial kreeg de ruimte om uit te halen vanaf de rand van het strafschopgebied, maar zijn inzet vloog rakelings naast. De grootste kans namens Feyenoord was voor Jens Toornstra. Na goed voorbereidend werk van Terence Kongolo poeierde de middenvelder de bal over het Engelse doel.
Na goed een uur spelen was José Mourinho het zat. De Portugees paste in één keer al zijn drie wissels toe, waarbij Zlatan Ibrahimović, Memphis Depay en Ashley Young als frisse krachten het veld betraden. Het leidde niet tot een ommekeer. In tegendeel, Feyenoord bleef de bovenliggende partij en kwam zelfs op de verdiende voorsprong. Op aangeven van Nicolai Jørgensen schoof Tonny Vilhena de bal achter De Gea. Daarbij moet worden opgemerkt dat Jørgensen in buitenspelpositie stond op het moment dat hij de bal toegespeeld kreeg.
In de slotfase ging United op jacht naar de gelijkmaker, maar de defensie van Feyenoord stond als een huis. Brad Jones toonde zich een baken van rust en liet zich niet verrassen door een vrije trap van Zlatan. Memphis kon niets creëren en een inzet van Ashley Young ging net over. Feyenoord hield stand en trok de buitengewoon knappe overwinning over de streep.