woensdag, 31. mei 2006 - 9:10

Team Holmatro wisselend van start in Portsmouth

Portsmouth / Groot-Brittannie

Team Holmatro kende een wisselende start van de Volvo Extreme 40 Grand Prix in het Britse Portsmouth. Na twee dagen en acht races neemt de Nederlandse boot een vierde plaats overall in. De Oostenrijker Andreas Hagara, voormalig Europees Kampioen Tornado, nam zondag als gaststuurman de honneurs waar. Dat deed hij niet onverdienstelijk met een serie van 4-2-2-4.

Dinsdag 30 mei zat Mitch Booth weer aan het roer met Hagara naast zich. De bemanning had moeite met de korte baan en een terugval in het klassement was onvermijdelijk. Tommy Hilfiger en vervolgens de Volvo Ocean Race schreven geschiedenis door als eerste VX 40's om te gaan. Basilica hield stand en gaat aan de leiding, gevolgd door Tommy Hilfiger en Motorola.

"Dat was een dag vol vermaak", zei Booth bij terugkomst op de steiger. "Ik was zo afgeleid dat ik van schrik onder spinnaker over de startboei ben gevaren." In de tweede race boorde de Motorola met Leigh MacMillan aan het roer zich al flink diep in de zee. Seconden lang zweefden de bemanningsleden hoog in de lucht met de roerbladen volledig uit het water. Tergend langzaam zakte de Britse VX 40 uiteindelijk terug. Iedereen slaakte een zucht van verlichting, want niemand kende nog de consequenties van een onvrijwillige duik. In de laatste dagwedstrijd werden die duidelijk: de carbonboot kan veel hebben en de zeilers ook. De eer was aan Randy Smith om met de Tommy Hilfiger het spits af te bijten. Nadat ze net bijkwamen van een flinke duik, diende de volgende windvlaag zich al aan. Die liet de Amerikanen genadeloos zijwaarts omgaan. Er moest een zware rubberboot aan te pas komen om de tweeromper overeind te trekken. Terwijl die operatie volop aan de gang was, dook de Volvo Ocean Race regelrecht voorover. Schipper Yves Loday, de ontwerper van de VX 40 en olympisch Tornado kampioen 1992, kon de boel niet meer redden en klapte bijzonder hard tegen de mast. Loday, die een aanzienlijke rode plek op zijn wang had: "Het koude water verzachtte de pijn, maar mijn rug voelt niet echt lekker aan." Toch konden de mannen er de lol wel van inzien. Randy Smith riep zittend op de bovenste romp naar beneden: "We gaan zo natuurlijk wel finishen." Dat gebeurde uiteraard niet. Hoewel er geen schade was.

Team Holmatro had zo zijn eigen problemen vandaag. De starts verliepen goed, maar daarna schoof de Nederlandse catamaran langzaam naar achteren. Met een serie van 5-4-4-3 zakte het vijftal terug van een tweede naar een vierde positie overall. Booth achteraf: "We hebben onvoldoende gepresteerd. De baan was voor ons te kort, waardoor de boothandeling niet fantastisch liep. Je moet voortdurend met de spi rondsjouwen en trimmen. We zijn allemaal wat kleiner van stuk en komen fysiek tekort ten opzichte van de anderen." De inzet en het plezier waren er niet minder om.

De aankomst in Portsmouth was voor de medewerkers en relaties van Holmatro ook een emotioneel moment. Hun geliefde schipper Hans Horrevoets van de Holmatro 1, een Grand Soleil 44, kwam op 18 mei 2006 tragisch om het leven tijdens de zevende etappe van de Volvo Ocean Race. Horrevoets leidde drie seizoenen met veel passie, vakmanschap en professionaliteit jonge talenten op. De eerste twee jaar in Nederland en in 2005 in Zweden voor de Royal Gothenburg Yacht Club. Hij maakte voor de jonge zeilers hun droom waar om aan grote IMS-evenementen deel te kunnen nemen. Ze groeiden en wonnen geregeld. Jaap Meijer, Managing Director Holmatro: "We hadden nog zoveel plannen met Hans voor na de Volvo Ocean Race. Ik kan nog steeds niet geloven dat dit is gebeurd. Hans heeft altijd een enorme waarde voor Holmatro gehad, als schipper en als mens. We zullen hem ontzettend missen."
Categorie:
Tag(s):