Historisch moment in muskusrattenvangsten

De besmettingsgraad van 0,22 vangsten per uur ligt net onder de landelijke norm van 0,25 vangsten per uur. Deze besmettingsgraad duidt erop dat we de muskusratten-populaties efficiënt in de hand kunnen houden.

Op dit moment staat Zeeland op de vierde plaats in vergelijking met de twaalf bestrijdingsorganisaties in Nederland. Vóór 2005 vingen we gemiddeld meer dan 1,0 muskusrat per uur en was onze landelijke posi-tie op de resultatenlijst een flink stuk lager. De reden van deze sterke daling is waarschijnlijk te danken aan de korte intensieve acties van het waterschap. In de meest besmette gebieden zijn extra manuren ingezet om de muskusrattenpopulatie effectief aan te kunnen pakken.

Ondanks deze daling moeten we preventief blijven bestrijden. Als we minder aandacht besteden aan de vangsten, zullen de muskusratten zich weer snel voortplanten en zich verspreiden over de provincie en daarbuiten. Muskusratten en beverratten ondermijnen met hun gegraaf oevers van sloten en kreken, maar zorgen ook voor verzakking van plattelandswegen. Bovendien kunnen ze zorgen voor schade aan land-bouwgewassen.

Een team van achttien bestrijders maakt het hele jaar door jacht op de muskusratten. Hun succes is mede afhankelijk van de meldingen die zij binnenkrijgen van de inwoners van Zeeland via het meldpunt tel. 0118-621000.

Het aantal beverratten dat in 2006 werd gevangen bedroeg veertien stuks. Dat waren er in 2005 zestien stuks. Het jaar daarvoor waren het nog ruim vijftig. Beverratten worden voornamelijk aan de noordgrens van Zeeland gevangen, vooral op de Krammer, langs de kust van Schouwen-Duiveland en de eilandjes in De Grevelingen en het Volkerak. Deze gebieden moeten met een boot worden afgespeurd. Dit is daarom een arbeidsintensieve vorm van bestrijding, maar wel noodzakelijk om te voorkomen dat een populatie beverratten zich in Zeeland kan vestigen.