Daling van muskusratten vangst

Deze zogeheten besmettingsgraad duidt erop dat we de muskusrattenpopulaties efficiënt in de hand kunnen houden.

Op dit moment staat Zeeland op de vierde plaats in vergelijking met de twaalf bestrijdingsorganisaties in Nederland. Vóór 2005 vingen we gemiddeld meer dan 1,0 muskusrat per uur en was onze landelijke positie een flink stuk lager. De reden van deze verbetering is te danken aan de korte intensieve acties van het waterschap die ook in 2007 zijn voortgezet.

In de meest besmette gebieden zijn extra manuren ingezet om de muskusrattenpopulatie effectief aan te kunnen pakken. Landelijk gezien is een besmettingsgraag van 0,25 gewenst en aanvaardbaar om de schade die de dieren aanrichten beperkt te houden. Zodra er minder muskusrattenvangers het gebied controleren, zou deze besmettingsgraad snel weer stijgen.

Ondanks deze daling moeten we preventief blijven bestrijden. Als we minder aandacht besteden aan de vangsten, zullen de muskusratten zich weer snel voortplanten en zich verspreiden over de provincie en daarbuiten. Muskusratten en beverratten ondermijnen met hun gegraaf oevers van sloten en kreken, maar zorgen ook voor verzakking van plattelandswegen.

Bovendien kunnen ze zorgen voor schade aan landbouwgewassen. Een team van achttien bestrijders maakt het hele jaar door jacht op de muskusratten in heel Zeeland.

Het aantal beverratten dat in 2007 werd gevangen bedroeg slechts zeven stuks. Deze daling is te danken aan de intensieve bestrijding op Goeree-Overflakkee. Beverratten worden voornamelijk aan de noordgrens van Zeeland gevangen, vooral op de Krammer, langs de kust van Schouwen-Duiveland en de eilandjes in De Grevelingen en het Volkerak. Deze gebieden moeten met een boot worden afgespeurd. Dit is daarom een arbeidsintensieve vorm van bestrijding, maar wel noodzakelijk om te voorkomen dat een populatie beverratten zich in Zeeland kan vestigen.