In een weiland in Wilnis loopt sinds enkele weken een moeder met het jong te pronken. Het oer-Hollandse ras de Lakenvelder stamt vanuit de 12e eeuw-eeuw. In de 17e eeuw werden Lakenvelders in Nederland vermoedelijk ingezet als werkdieren en vleeskooien. Tegenwoordig worden de koeien vooral door liefhebbers gehouden en meestal niet voor commerciële doeleinden.
In de eerste helft van de vorige eeuw stierf het ras in Nederland bijna uit door tuberculose. Met veel moeite is in die periode toch het ras in stand gebleven. Rond 1950 dreigde het koeienras opnieuw uit te sterven omdat er geen sprake meer was van een stamboek. In 1976 werd de Stichting Zeldzame Huisdierrassen opgericht. Deze zorgde ervoor dat er weer aandacht kwam voor de Lakenvelder. In 1997 werd de Vereniging Lakenvelder Runderen opgericht. De vereniging heeft de Europese erkenning om stamboekregistratie te voeren. Mede hierdoor zijn er inmiddels in Nederland weer ruim 1000 Lakenvelders op de weide en in de stallen te vinden.
De koe valt op door de witte band tussen de voor- en achterpoten rondom het lijf van de koe.
