Ondanks dat er in een eerste week van de voorbereiding eigenlijk geen conclusies mogen worden getrokken, vielen toch een paar dingen op. De persoonlijke voorkeuren van de bondscoach bijvoorbeeld. Van Basten heeft een overduidelijk zwak voor Robin van Persie, Rafael van der Vaart en Wesley Sneijder en onderneemt weinig om dat te verbloemen. Sneijder hoeft zich pas in week 2 van de preparatie te melden, Van Persie mag zich rustig optrainen voor het EK. Zelfs als hij niet fit is voor de eerste groepswedstrijd tegen Italië reist hij mee naar Zwitserland. Daar liet de bondscoach deze week geen misverstand over bestaan. Van Persie behoort in zijn ogen - en terecht - tot het segment buitencategorie spelers, dat duels voor Oranje kan beslissen.
Maar toch zullen Khalid Boulahrouz en Mario Melchiot zich vreemd voelen bij die redenatie. Zij zijn namelijk twijfelachtig voor het EK vanwege hun gebrek aan fitheid. Als zij vinden dat er in een groepsproces met twee maten wordt gemeten, is dat niet eens zo'n rare gedachte.
Natuurlijk heeft iedere coach zijn favorietjes. Maar dat het er bij hem zo dik bovenop ligt, is Van Basten wel te verwijten. Arjen Robben verklaarde vrijdag dat hij tijdens zijn blessure weinig tot geen contact had met de bondscoach en dat hem dat 'ook niet zoveel uit maakte'. Toch zal de aanvaller zijn wenkbrauwen hebben gefronst bij het horen van de woorden van Van Persie afgelopen donderdag.
De schaduwspits van Arsenal zei tijdens de persconferentie het fijn gevonden te hebben dat Van Basten hem vaak belde tijdens zijn revalidatie. En wat te denken van Tim de Cler en Giovanni van Bronckhorst? Zij moeten zich plots aanpassen aan de neo-international Orlando Engelaar. 'Gio' is plots weer linksback geworden, waardoor direct de vooruitzichten voor De Cler een stuk minder rooskleurig zijn.
Waarschijnlijk kijken de internationals niet eens meer op van deze constateringen. De meesten kennen Van Basten al vier jaar en hebben in die fase van dichtbij mee mogen maken hoe zijn persoonlijke voorkeuren en lak aan grote namen botsten met Edgar Davids, Mark van Bommel, Ruud van Nistelrooij en Clarence Seedorf. Wat dat betreft is het gedrag van de bondscoach voor de spelers te vergelijken met de acties van een tegenstander in het veld: als je doorkrijgt hoe iemand in een bepaalde positie reageert, kun je je er op instellen en komt de verrassing minder hard aan.
Daarnaast is een beetje medelijden met Van Basten ook wel op zijn plaats. Probeer nu maar eens een logische en begrijpelijke keuze te maken uit het beschikbare aanvallende materiaal vol klasse: Arjen Robben, Rafael van der Vaart, Ibrahim Afellay, Ryan Babel, Wesley Sneijder, Robin van Persie, Dirk Kuijt, Ruud van Nistelrooij en Klaas-Jan Huntelaar. In het geval van Oranje is dit luxeprobleem ook écht een probleem. Wie van deze spelers verdient het op basis van het afgelopen seizoen om niet op het EK aan de start te verschijnen? Eigenlijk niet één, maar er kunnen er toch maar vier voetballen.
Anderzijds: als het Van Basten lukt hieruit keuzes te maken die niet nadelig voor het groepsproces en ook nog eens vruchtbaar voor het voetbalminnende oog én het resultaat zijn, verdient hij ook werkelijk alle lof en zelfs eeuwige roem. Maar tot die tijd is het meer dan interessant om te volgen hoe de succesvolste aanvalsformatie tot stand wordt gebracht.
