Deze aandoening die de hersenen en het zenuwstelsel aantast, wordt veroorzaakt door het langdurig werken met oplosmiddelen. De vrouw werkte 22 jaar bij meubel- en matrassenfabrikant Recticel te Kesteren en stond daar voortdurend in de lijmdampen.
Omdat OPS in de volksmond beter bekend is als ‘de schildersziekte’ staan we er volgens BBZ-directeur Marian Schaapman vaak niet bij stil dat de ziekte in beroepen voorkomt, waarin ook vrouwen werkzaam zijn. Bij de twee Solvent Teams, gespecialiseerd in het stellen van de diagnose OPS, is slechts 3 tot 5% van de patiënten vrouw. Ook de OPS-vereniging heeft slechts een beperkt aantal vrouwelijke patiënten als lid.
Marian Schaapman: “Mogelijk zijn er dus veel meer vrouwelijke OPS-patiënten in andere beroepen. Naast typisch mannenberoepen als schilders, parketleggers en drukkers moet je dan denken aan gemengde sectoren als de meubel- en matrassenindustrie, de schoenmakerij en de tandtechniek. Daarnaast is een typisch vrouwenberoep als nagelstyliste risicovol. Ook kunstenaars die met oplosmiddelhoudende producten werken, moeten uitkijken voor de ziekte.”
De cliënt van Bureau Beroepsziekten, Alie Klijnhout, liep OPS op als confectiemedewerkster bij Recticel. Haar werk bestond uit het handmatig verlijmen van schuimrubber elementen op bankstellen. En later het aan elkaar lijmen van verschillende lagen van matrassen, langs een zogeheten ‘lijmstraat’. Vele van lijm doordrenkte matrassen passeerden dagelijks onder de neuzen van de productiemedewerkers.
De afzuiging was gebrekkig en zelfs jarenlang afwezig. Adembescherming bestond slechts uit een stoffen mondkapje. Na 14 jaar ‘lijm snuiven’ ontwikkelde Klijnhout de eerste klachten. Die werden in de loop der jaren steeds erger: hoofdpijn, vermoeidheid, duizeligheid, maar ook onverklaarbare prikkelbaarheid, geheugen- en concentratiestoornissen, oriëntatieverlies en zelfs karakterverandering. Pas acht jaar later, in 2002, werd de diagnose OPS gesteld door het gespecialiseerde Solvent Team in Enschede en viel de vrouw definitief uit.
