Het vermoeden bestond al op grond van de zware constructie, maar
onderzoek van jaarringen van eiken balken waarop de stenen waterputbeschoeiing rustte, heeft het vermoeden van de archeologen bevestigd. Het hout stamt van eiken die in het jaar 1277 zijn gekapt.
Gedeputeerde Tanja Klip-Martin wilde de resten van de put, ondanks de beschadiging, niet verloren laten gaan. Een deel van het hout – de oudste restanten van het klooster en het begin van historisch Assen – zal na conservering tijdelijk op een passende plaats in het vernieuwde Drents Museum geëxposeerd worden.
Het Drents Museum staat op historische grond. Rond 1260 is, volgens historische bronnen, hier het cisterciënzerklooster Maria in Campis gebouwd. Voor die tijd stond het klooster in de omgeving van Coevorden, maar daar bleek het niet levensvatbaar. De nonnen hebben er amper 30 jaar gewoond. Uiteindelijk werd gekozen voor verhuizing naar een plaats die destijds Hassen werd genoemd, omschreven als een solitudo, een eenzame plek. Cisterciënzers zochten bij voorkeur de eenzaamheid op.
Van dat oudste klooster, dat zeer waarschijnlijk in hout opgetrokken was, rest nagenoeg niets meer. Een brand verwoestte in 1418 een groot deel
van de gebouwen. De herbouw zal geheel in steen zijn uitgevoerd.
De waterput die in de winter van 2011 tevoorschijn kwam, is onder supervisie van de provinciaal archeoloog door amateurarcheologen van de Stichting Archeologie en Monument opgegraven, zover men van opgraven kan spreken bij een waterput die uit een betonnen wand steekt. Door gebruik van ondergrondse bouwtechnieken is een betonnen wand dwars door de putresten heen gespoten. Dat kwam aan het licht toen al het water uit de bouwkuip was gepompt. De inhoud van de diep ingegraven put was niet meer aanwezig, maar wel hebben de onderzoekers nog de resten van een houten wijn- of bierton aangetroffen die pal naast de
waterput was ingegraven. De functie en exacte ouderdom daarvan zijn onbekend.
De archeologen vermoeden dat de waterput, die een diameter had van ca. 1,5 meter in 1277 of het jaar daarop is aangelegd. Hoe de watervoorziening in de jaren tussen de bouw van het klooster en het slaan van deze imposante waterput geregeld was, is onbekend. Mogelijk ging er nog een oudere waterput aan vooraf; deze heeft dan iets minder dan 20 jaar dienst gedaan. De resultaten van het onderzoek zullen gedetailleerd in de Nieuwe Drentse Volksalmanak van 2011 beschreven worden.
