Het gebruik van die modellen kan zo leiden tot eerdere uitschakeling van die spilfiguren. Dat blijkt woensdag uit onderzoek van hoogleraar Speltheorie Herbert Hamers, dr. Bart Husslage en ir. Roy Lindelauf, dat werd uitgevoerd in opdracht van onder andere de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding.
De tot nu toe gebruikte analyses richtten zich vooral op de structuur van de netwerken: de hoeveelheid ontmoetingen van verdachten om te bepalen wie de belangrijkste personen waren in een netwerk.
De Tilburgse onderzoekers bekeken ook additionele, veelal persoonlijke informatie. Ze onderzochten gegevens van de casussen van terroristische aanslagen van de Jemaah Islamiyah op Bali en van Al Qa'ida in de VS op 11 september.
De wetenschappers verzamelden informatie op basis van andere, kwalitatieve gegevens over de verdachten: zoals of en hoe vaak zij bepaalde bijeenkomsten of plaatsen bezochten, hoe zij radicaliseerden (wat bijvoorbeeld blijkt uit het maken van een zelfmoordtestament en het verheerlijking van martelaarschap), en hun deelname aan trainingskampen.
Theorie kan bijdragen aan eerdere destabilisatie netwerk Door die gegevens in een speltheoretisch model in te voeren, kwamen personen naar voren die in andere analyses, welke geen gebruik maken van speltheorie, niet belangrijk leken.
Eerdere uitschakeling van deze actoren had tot destabilisatie van de netwerken kunnen leiden. De wetenschappers pleiten voor invoering en gebruik van de speltheorie voor het analyseren van terroristische netwerken.
