In de zomer van 2013 verschenen berichten in de media over mogelijke misstanden bij de Terebint. In de media kwamen ex-bewoners en andere betrokkenen aan het woord die situaties beschreven in De Terebint, die mogelijk zouden duiden op strafbare feiten. Uiteindelijk hebben zich drie personen bij de politie gemeld met de wens om aangifte te doen of een verklaring af te leggen. De informatie was op dat moment onvoldoende om iemand als verdachte aan te merken.
Wel besloot het OM een opsporingsonderzoek te starten. Van één potentiële aangever was snel duidelijk dat deze persoon alleen kon verklaren over zaken die al verjaard waren. Twee andere personen zijn ruim in de gelegenheid gesteld om verklaringen af te leggen. Deze verklaringen hebben echter onvoldoende verdenking van strafbare feiten opgeleverd. Bij de beoordeling daarvan is het strafrechtelijk kader bepalend. Het gaat dus niet om de vraag of bepaalde situaties door betrokkenen als vervelend of niet passend zijn ervaren, maar of de gedragingen onder de strafwet vallen en bewijsbaar zijn. De verklaringen die tot nu toe zijn afgelegd, geven ook geen aanleiding om nog andere getuigen te horen.
De verwachting is dat dit inhoudelijk onvoldoende op zal leveren. Bij de beslissing om geen andere mogelijke getuigen te horen, speelt ook het probleem van de verjaring mee. Voorts constateert het OM dat de mogelijke getuigen in deze zaak veel onderling contact én contact met de media hebben gehad. Dit is van invloed op de bruikbaarheid van de verklaringen in het strafproces. In dit onderzoek zijn de getuigenverklaringen doorslaggevend. Er zijn geen andere bewijsmiddelen, zoals camerabeelden of letselverklaringen voorhanden. Het bovenstaande heeft uiteindelijk geleid tot de beslissing om het onderzoek stop te zetten. Omdat in het onderzoek geen verdachte is aangewezen, is van een sepot geen sprake. De betrokkenen zijn door de officier van justitie op de hoogte gesteld van de beslissing.