De opgelegde gevangenisstraf van acht jaren is de maximumstraf die op deze feiten is gesteld.
De door het Haagse hof opgelegde straf is wezenlijk lager dan de straf die vorig jaar door de rechtbank Den Haag werd opgelegd (12 jaar) en in hoger beroep door het openbaar ministerie werd geëist (15 jaar).
Die lagere straf hangt ermee samen dat het hof niet bewezen heeft geacht dat de verdachte documenten met daarin staats geheime informatie aan de Russen heeft verstrekt. Dan zou het volgens de strafwet moeten zijn gegaan om gegevens “waarvan de geheimhouding door het belang van de staat of van zijn bondgenoten wordt geboden”.
Dat de verdachte wel graag staatsgeheimen wilde leveren als hij ze tot zijn beschikking zou hebben gehad, leidt ertoe dat hij wel is veroordeeld voor de voorbereiding van de levering van staatsgeheimen.
Alle specifiek ten laste gelegde, de NAVO betreffende, documenten die de verdachte via twee agenten in Duitsland aan de SVR leverde, waren als ‘Departementaal VERTROUWELIJK’ gerubriceerd, en dat is een aanduiding waarmee niet op staats geheime informatie wordt gedoeld.
Ter terechtzitting in hoger beroep is over de rubricering een getuige van het ministerie van Buitenlandse Zaken gehoord. Hoewel de NAVO van oordeel is dat de Nederlandse rubricering van een gedeelte van de desbetreffende documenten veelal te laag was, acht het hof dus niet wettig en overtuigend bewezen dat het om zo gevoelige informatie gaat dat deze als staatsgeheim zou moeten worden aangemerkt.