Het treinverkeer op de Leidse Vinkbrug ondervond op zonnige dagen namelijk veel last van zwemmers die van de brug in het water sprongen. Naast gevaarlijke klimpartijen via de dukdalven naar de brug, zorgde het dicht langs het spoor lopen door de (veelal jeugdige) zwemmers voor noodremmingen door de machinisten en treinvertragingen. Mede dankzij het actief en trouw melden door omwonenden van brugspringen en rapportages van een beveiligingsdienst kreeg spoorbeheerder ProRail een goed beeld van de omvang van het probleem.
Extra surveillances door beveiligers en politie en het opleggen van boetes hadden onvoldoende uitwerking. Het aanbrengen van prikkeldraadachtige voorzieningen aan de dukdalven was geen optie vanwege de hinder daarvan voor aanleggende boten. Geplaatste hekwerken snijden dan wel de toegang tot de brug over land en via de trappen af, voor de route vanuit het water biedt dit echter geen soelaas.
In overleg met een gespecialiseerde aannemer is besloten om metalen kegels boven op twee dukdalven te plaatsen. Door de vorm en het gladde oppervlak van de kegels is het voortaan onmogelijk om via de dukdalven de brug te beklimmen, terwijl de scheepvaart geen enkele last heeft van deze voorziening. ProRail heeft goede hoop dat het gevaarlijke brugspringen nu ten einde is.
