donderdag, 5. januari 2017 - 20:25 Update: 07-01-2017 9:27

Onder studenten is suïcide doodsoorzaak nummer twee

Protocol ter preventie van zelfmoord onder studenten
Foto: Archief FBF.nl
Amsterdam

Bureau Studentenartsen heeft deze week een protocol voor het signaleren van suïciderisico online gezet. Zelfmoord is een van de grootste doodsoorzaken onder studenten, zo blijkt.

Drie procent

Geschat wordt dat drie procent van de studenten weleens over zelfmoord denkt. Dit schrijft Folia.nl. Het protocol is bedoeld voor medestudenten, docenten en anderen die in contact komen met studenten om hen te helpen suïcidaliteit te herkennen. Daarnaast bevat het protocol tips wat te doen bij en een vermoeden van suïcidaliteit.

In het protocol worden risicofactoren voor suïcide genoemd, maar ook mentale en fysieke waarschuwingssignalen zoals absentie, bleekheid, laag zelfbeeld en het halen van lage cijfers. Onder studenten is suïcide doodsoorzaak nummer twee. Het is al langer bekend dat studenten een kwetsbare groep zijn. Volgens Peter Vonk, huisarts en directeur van Bureau Studentenartsen hebben studenten het zwaarder dan werkende leeftijdsgenoten.

Hoge prestatiedruk

Dat komt door de hoge prestatiedruk, een onregelmatig ritme, drank- en drugsgebruik en een onbekende omgeving. Vonk in Folia: Een student die van een dorp naar een grote stad als Amsterdam verhuist en gaat studeren, krijgt in korte tijd met heel veel veranderingen te maken. Je komt in een grote stad terecht en doet veel nieuwe contacten op. Die veranderingen kunnen ertoe leiden dat een student depressief wordt.’

In het onderzoek dat in 2015 door de Vrije Universiteit en Bureau Studentenartsen van de UvA werd uitgevoerd.valt ook te lezen dat de onset (de leeftijd waarop psychische klachten zich voor het eerst manifesteren) vaak tussen de 18 en 24 jaar ligt. Het is erg belangrijk dat suïcidaliteit onder studenten snel herkend wordt. Vonk in Folia: '‘De hulpvraag ontbreekt vaak,’ zegt Vonk daarover.

Alleen op hun kamer 

‘Depressieve studenten zitten vaak alleen op hun kamer en trekken zich terug. Logischerwijs stappen ze dus ook niet zo snel naar een huisarts, maar ze kunnen pas door ons geholpen worden zodra ze dat wel doen. Pas dan kunnen we een verwijzing voor een psycholoog uitschrijven. Daarom is het zo belangrijk dat familie, vrienden maar ook bijvoorbeeld docenten de signalen herkennen en serieus nemen, en iemand aansporen om professionele hulp te zoeken.’ Het protocol staat sinds 1 januari online.