In de avond van 18 januari 2016 ziet een hoofdagente die net klaar is met haar avonddienst de 24-jarige man zwalken over het Damrak. Hij valt op de grond en blijft vervolgens liggen. Ze alarmeert de hulpdiensten en korte tijd later wordt de man per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. De man blijkt te zijn gestoken in borst en rug. Hij overlijdt aan zijn verwondingen.
Een dag na de fatale steekpartij houdt de politie de 33-jarige verdachte aan voor het overtreden van een dijkverbod. Bij zijn fouillering vindt de politie een plastic tas met roodkleurige vegen. Ook op een jas, broek en schoenen van de verdachte vindt de politie vegen. Uit onderzoek van het NFI blijken de vegen bloedsporen van het slachtoffer te zijn.
De politie heeft beelden van camera’s in de directe omgeving van de plaatsdelict opgevraagd en daarvan een compilatie opgemaakt. Daaruit blijkt onder meer dat het slachtoffer en de verdachte op 18 januari 2016 kort met elkaar contact hebben, de verdachte achter het slachtoffer aanloopt, een stekende beweging maakt en weg rent richting Prins Hendrikkade. In die buurt heeft de politie het steekwapen gevonden met daarop het DNA van zowel verdachte als slachtoffer.
De verdachte heeft geen enkele verklaring gegeven voor zijn gedrag. Deofficier van justitie: “Zomaar uit het niets heeft de verdachte met twee messteken een einde gemaakt aan het leven van een man, die nog een hele toekomst voor zich had. Voor de nabestaanden van het slachtoffer moet het onverteerbaar zijn dat zij geen enkele verklaring hebben gekregen waarom hun zoon en broer is gedood, een last waarmee zij de rest van hun leven zullen moeten leven.”
In haar strafeis heeft de officier van justitie rekening gehouden met de ernst van het feit, met de impact die het feit op de samenleving heeft gehad, met het strafblad van de verdachte en met de bevindingen van een psycholoog en psychiater. Zij achten de verdachte verminderd toerekeningsvatbaar en schatten de kans op recidive hoog in, omdat de verdachte onvoorspelbaar zou zijn. Daarom eiste ze een combinatie van een straf en een maatregel: vijf jaar cel en TBS met dwangverpleging.