Romeinse grenswachters aten snoek, eend en mosselen

Tijdens de opgraving, die in 2002 werd uitgevoerd door de gemeente Utrecht in Leidsche Rijn, bleek dat er twee opeenvolgende wachttorens op die plek hebben gestaan. De vondst kreeg indertijd veel aandacht omdat het de oudst bewaarde houten wachttoren van het Romeinse rijk betrof. De jongste is rond 62 na Christus gedateerd. Zijn voorganger is al in de jaren ‘40 gebouwd. Dus in de allereerste jaren dat de Romeinen in West-Nederland aanwezig waren. Deze oudste toren kon aan de hand van de gevonden resten tot in detail worden gereconstrueerd. De toren had een oppervlakte van ongeveer 3 bij 3 meter en telde vermoedelijk één verdieping met een balkon waaruit de wacht werd gehouden. Beneden was een iets groter vertrek waar de soldaten sliepen in stapelbedden en kookten op een stookplaats.

Rond deze stookplaats is veel 'keukenafval' en gebroken huisraad gevonden. Daarmee kon het menu van de soldaten worden achterhaald. Zo kregen de wachters waarschijnlijk vanuit het fort op de Hoge Woerd bij De Meern graan en vlees aangeleverd. Het graan werd ter plekke vermalen om er brood of pap van te maken. Het vlees bestond vooral uit rund en in minder mate uit schaap, geit en varken. Het rantsoen werd aangevuld met zelf gevangen brasem, voorn, baars en vooral snoek. Ook werd er gejaagd op eend, smient en taling. De torenwachters aten zelfs zoutwater mosselen, die vermoedelijk vanuit het Nederlandse kustgebied werden aangevoerd. Daarnaast zijn er resten gevonden van zoetwater mosselen.