Eenzaamheid is dubbel zo ongezond als obesitas. Dit melden verschillende media maandag.
Professor in de psychologie, John Cacioppo, die twintig jaar het effect van eenzaamheid op meer dan 2000 mannen en vrouwen boven de 50 onderzocht, stelt dat het gevoel van afzondering kan leiden tot hoge bloeddruk, hartaanvallen, beroertes, een verzwakt immuunsysteem, hoger risico op depressie en dementie en vroegtijdig overlijden.
Volgens Cacioppo hebbende de eenzaamste mannen en vrouwen twee keer zoveel kans om eerder te sterven dan degenen die sociaal actief zijn en meer contact hebben met de buitenwereld. De wetenschappers volgden meer dan 2000 vijftigplussers. Vergeleken met de gemiddelde persoon in de studie liepen zij die te kennen gaven eenzaam te zijn 14 procent meer risico op een vroege dood. Dat betekent dat de impact van eenzaamheid op een vroeg overlijden ongeveer dubbel zo groot is als die van zwaarlijvigheid. Armoede bleek het risico op een vroege dood met 19 procent te doen toenemen. Volgens John Cacioppo, die als psycholoog verbonden is aan de universiteit van Chicago, is de pijn van eenzaamheid verwant met fysieke pijn. Deze waarschuwing komt in een tijd dat steeds meer landen vergrijzen en er bijna meer digitaal gecommuniceerd wordt dan face-to-face. Cacioppo: ''We zitten demografisch gezien in een tsunami. De babyboomers bereiken een pensioensgerechtigde leeftijd. Mensen moeten nú nadenken hoe ze zichzelf later kunnen beschermen. Er wordt vaak gedacht dat pensioen betekent dat je afscheid moet nemen van je sociale leven en ergens in een warm oord moet gaan 'genieten'. Dat is waarschijnlijk niet het beste idee.''
Cacioppo: "We zien dat mensen die na hun pensionering contact blijven houden met hun collega's en vrienden in hun buurt minder eenzaam zijn. Neem de tijd om fijne momenten te delen met familie en vrienden. Mensen die niet eenzaam zijn, amuseren zich met andere mensen en uiteindelijk blijven ze nog langer leven ook!''
Het nieuwe onderzoek geeft echter ook aan dat gezelschap op zich niet voldoende is. Ouderen hebben er behoefte aan zich betrokken te voelen en te ervaren dat ze gewaardeerd worden door de mensen om hun heen.