Gibbons leven samen in familiegroepen, bestaande uit vader, moeder en hun jongen. Een gibbonpaar is monogaam: stellen blijven hun hele leven samen. In 2011 kwam dit ouderpaar naar Artis en kreeg in 2014 hun eerste jong, een man. Het geslacht van de pasgeboren goudwanggibbon is nog niet bekend.
Kleur
Gibbons zijn ranke dieren, met in verhouding zeer lange armen. Na de geboorte klemt het jong zich vast aan de moeder. De moeder houdt haar benen omhoog om het jong extra steun te geven tijdens het slingeren. De vacht van de goudwanggibbon (Nomascus gabriella) is bij de geboorte van het jong geelachtig wit van kleur. Naar mate het jong groter wordt, verandert dit in een paar maanden naar zwart, maar de wangen blijven geel. Mannetjes blijven zwart van kleur, maar bij vrouwtjes verkleurt in de puberteit de vacht weer naar geelachtig wit.
Honderd verschillende noten
In de wijde omtrek van Artis is ’s ochtends vroeg regelmatig gezang te horen. Dat is afkomstig van de goudwanggibbons. Iedere gibbonsoort heeft zijn eigen unieke lied. Gibbons gebruiken hun zang om een partner te vinden. Wanneer er een stel gevormd is, zingen ze vooral om hun territorium te markeren en om hun onderlinge band te versterken. Hoe harmonieuzer het gezang van de gibbonfamilie, hoe hechter de band. Meestal begint het mannetje met zingen, waarna het vrouwtje inhaakt. Een zangsessie kan een half uur achtereen duren en bestaat uit meer dan honderd verschillende noten.
Bedreigd
Gibbons leven in Zuidoost-Azië. Er bestaan veertien verschillende gibbonsoorten, die allemaal bedreigd zijn. Dit wordt veroorzaakt door verlies en versnippering van hun leefgebied, en doordat jonge dieren worden gevangen voor verkoop als huisdier of voor vleesconsumptie. Artis neemt deel aan het Europese fokprogramma van deze diersoort.