Voor het rapport ‘Kansen voor kinderen: een postcodetombola’ analyseerden Save the Children en Defence for Children de armoede-aanpak per gemeente. Daaruit blijkt onder meer dat gemeenten – die soms dicht bij elkaar liggen – erg van elkaar verschillen. Zo bedraagt een laptopsubsidie in Edam-Volendam bijvoorbeeld 160 euro, terwijl dit ongeveer acht kilometer verderop in Purmerend 625 euro bedraagt.
Decentralisatie
De decentralisatie maakt de samenwerking tussen landelijke overheid en lokale overheden ingewikkeld. Gemeenten willen eigen beleid kunnen voeren, maar om armoede effectief te kunnen bestrijden is bemoeienis van de Rijksoverheid nodig. Het proactieve optreden op landelijk niveau blijft uit. Hierdoor wordt gelijke toegang tot voorzieningen voor kinderen in armoede onmogelijk gemaakt. De onderzochte gemeenten vertonen grote verschillen op het gebied van armoedebeleid, het vaststellen van de lage-inkomensgrens en het aanbod van en toegang tot voorzieningen voor kinderen.
Oorzaak
De aanpak van armoede is te vaak gericht op het compenseren van de gevolgen van armoede. Kinderen kunnen bijvoorbeeld gratis sporten en schoolspullen aanschaffen, maar de oorzaak van de problematiek wordt niet aangepakt. Die structurele aanpak is hard nodig, want in Nederland groeien volgens het CBS 292.000 kinderen op in armoede. Het aantal kinderen dat opgroeit (in langdurige) armoede daalt de afgelopen jaren nauwelijks. Deze kinderen worden dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van geldgebrek. Mariëlle Bahlmann, jurist bij Defence for Children: “Ieder kind heeft recht op een toereikende levensstandaard, ongeacht de financiële situatie van de ouders. De integrale aanpak zou dan ook een allesomvattende aanpak moeten zijn, waarbij geen kind buiten de boot valt.”
Kinderrechten
De kinderrechtenorganisaties pleiten ervoor om focus op het (gezins)inkomen los te laten en vooral te kijken naar wat kinderen nodig hebben. De behoeften van kinderen zijn in de kern universeel. Een uniform voorzieningenaanbod om te voorzien in een toereikende levensstandaard. Daar hebben volgens het VN-Kinderrechtenverdraga alle kinderen recht op. Een dergelijk aanbod past ook beter in een tijd waarin de allerarmsten al jaren in dezelfde uitzichtloze positie verkeren en ‘het systeem’ voor álle burgers te ingewikkeld is geworden om nog van effectieve steun vanuit de Rijksoverheid te kunnen spreken.